Een vaak aangevoerd argument om een element op te geven of snel te
overkronen is de hoge kans op tandbreuk doordat het dwarsverband in de natuurlijke
kroon verloren ging (doorboren van de kroonlijst).
Vanwege de tandverzwakking gaat men klassiek over tot een opbouw die als
fundering en houvast diende voor de restauratie, meestal een kroon. De trias endo
opbouw kroon wordt vandaag niet meer standaard gevolgd. Dankzij nieuwe
inzichten in weefselbesparende benaderingen en de ontwikkeling van adhesieve
materialen [composietcementen om de retentie van vezelversterkte stiften te
verhogen, specifieke adhesieve (core build-up) opbouwmaterialen] is het mogelijk om
spaarzamer om te springen met zowel intraradiculair als coronaal tandweefsel en
endodontisch behandelde tanden te restaureren zonder een kroon te plaatsen.
In het theoretisch gedeelte van de cursus worden volgende vragen beantwoord:
* is de wortelkanaalherbehandeling geïndiceerd? Wat is de prognose? Waar ligt de
grens tussen extractie en tandbehoud?
* is electieve endodontie om houvast te creëren voor een kroon nog van deze tijd?
* is iedere wortelkanaal behandelde tand geschikt om op te bouwen?
* kan er voorspelbaar gehecht worden met adhesieven in een wortelkanaal?
* wanneer kiezen voor een stift of een stift met opbouw? Is er nog plaats voor de
gegoten stiftopbouw?
* wat is het belang van de ferrule en hoe realiseert men voldoende ferrule?
* kan de lange termijn prognose van wortelkanaal behandelde tanden verbeterd
worden door gebruikt te maken van directe en indirecte adhesieve restauraties?
In het praktisch gedeelte komen volgende procedures aan bod:
* preparatie van het wortelkanaal in functie van specifieke stiftsystemen
* de opbouw van het endodontisch behandelde element op verschillende manieren
