Blogs mondzorg

Leuk en leerzaam moest het zijn en daarnaast niet te lang, niet te duur en zonder er patiënten voor te hoeven afbellen, maar vooral leuk én leerzaam. Dit idee had ik toen ik iets van 15 jaar geleden een Iqual-groep oprichtte. Ik nodigde veel van mijn oude studievriendjes en vriendinnetjes uit om mee te doen.

Blij dat er tandartsketens zijn en heel blij dat deze ketens van superpraktijken altijd op zoek zijn naar praktijkhouders die tegen hun pensioen aan zitten om hun praktijk te kopen, maar matig blij dat ik dan wordt geconfronteerd met sluwe onderhandelaars die je blij als een boer met kiespijn maken, omdat ze je een poot willen uitdraaien.

Onlangs raakte ik bijzonder geboeid door een presentatie van Paul de Kok tijdens de middag Leerzame Mislukkingen. Niet alleen door de gelikte beelden maar nog meer door zijn betoog over Hybris: overdreven trots, overmoed, hoogmoed, grootheidswaan, brutaliteit en onbeschaamdheid. Niet onbekend in de mondzorg: “We kunnen dit wel”. Column van Bart Admiraal.

De natuur nabootsen, met boor en vulsel. Een behandelaar of twee, en gever en nemer. Door glazuur en been, eerst vies, dan schoon. En klaar voor herstel, een bloemkool of iets moois.

Collega dr. G.J. van Wiggen beschreef de ontwikkeling van het tandheelkundige beroep van 1865-1940 in een proefschrift: Meer Eerbare Banen. Van een meester-gezel opleiding voor 1865 tot een echte universitair geschoolde in de veertiger jaren van de vorige eeuw. De evolutie van rondtrekkend marskramer tot eerbiedwaardig academicus. Waar staan we nu? Column van Bart Admiraal.