Hierdoor is co-management wellicht het meest ideale
nazorgmodel. Dit concept kent reeds navolging in Vlaanderen voor de nazorg van
parodontaal behandelde patiënten mede door een beperkt aantal specialisten en een
gebrek aan mondhygiënisten. Een bijzonder aandachtspunt dat in dit kader wordt
besproken is de frequentie van nazorg en de mogelijke invloed van de parodontale
voorgeschiedenis. Vervolgens wordt ingegaan op de technische aspecten van nazorg
waarbij een vergelijking wordt gemaakt tussen wat men doet rondom (parodontaal
verzwakte) tanden en implantaten. Finaal gaat aandacht uit naar verwijspatronen die
vanuit deontologisch en praktisch oogpunt verwacht worden van tandarts naar
specialist in geval van refractaire parodontitis en/of peri-implantitis en van specialist
naar tandarts na actieve therapie. Het verwachtingspatroon van beide partners wordt
hierbij op interactieve wijze besproken met een optimale zorgverlening van de patiënt
als doelstelling.

Meer informatie