Orale bacterie mogelijk biomarker voor patiënten met diabetische nefropathie

Orale microbiota bij parodontitis en diabetes

Eerdere studies hebben aangetoond dat orale microbiota verband houden met zowel parodontitis als diabetes mellitus (DM). Ook is een verhoogde incidentie van parodontitis bij patiënten met chronische nierziekte gerapporteerd.

Belangrijke complicatie

Diabetische nefropathie (DN) is een van de belangrijkste microvasculaire complicaties van diabetes mellitus. In een recente studie bleek chronische parodontitis een risicofactor te zijn voor nierdisfunctie bij DM-patiënten. Het is echter onbekend of het orale microbioom verandert tijdens de progressie van parodontitispatiënten met DM naar diabetische nefropathie.

Wel of geen diabetische nefropathie

Wetenschappers uit China hadden als doel om de verschillen in speekselmicrobioom te onderzoeken tussen patiënten met parodontitis en diabetes mellitus type 2 met of zonder diabetische nefropathie. De patiënten van polikliniek van de afdeling geneeskunde van het Pinggu-ziekenhuis in Peking waren tussen de 30 en 75 jaar oud en moesten ten minste vijf natuurlijke tanden hebben.

Mensen die zwanger waren of borstvoeding gaven, diabetes type 1 hadden, in de afgelopen zes maanden een voorgeschiedenis van parodontale behandeling hadden of in de afgelopen drie maanden ontstekingsremmende medicijnen of antibiotica gebruikten werden uitgesloten.

Type orale bacteriën bepalen

Uit de 169 deelnemers werd een groep van 30 patiënten gekozen gebaseerd op leeftijd, geslacht, body mass index, parodontale status en bloedsuikermetingen. De helft van het cohort had diabetische nefropathie en elke groep van 15 patiënten had vijf patiënten met milde parodontitis, vijf met matige parodontitis en vijf met ernstige parodontitis. De auteurs verzamelden speekselmonsters van de patiënten, die werden geanalyseerd en vergeleken met een database om het type orale bacteriën te bepalen.

Verschillen in speekselmicrobioom

De orale microbiomen van de groepen verschilden significant met betrekking tot de soorten Gemella, Selenomonas spp., Lactobacillales niet-geclassificeerd, Bacteria niet-geclassificeerd en Abiotrophia. S. spp. kwam vaker voor in de groep met diabetische nefropathie, terwijl Gemella, L. niet-geclassificeerd, B. niet-geclassificeerd en Abiotrophia vaker voorkwamen in de groep zonder DN. Ook vertoonde de eerste groep een lagere diversiteit aan orale bacteriën.

Potentiële biomarker

Een aanvullende analyse toonde aan dat S. spp. een potentiële biomarker kan zijn om diabetische nefropathie te signaleren bij patiënten met diabetes type 2. Dit soort G-negatieve, anaërobe bacteriën is eerder in verband gebracht met de peri-implantaatgezondheid.

Verband nog niet duidelijk

De link tussen S. spp. en diabetische nefropathologie is niet helemaal duidelijk. De groep met nierziekte had echter iets hogere niveaus van ureumstikstof, wat kan wijzen op een onbalans van bacteriën in het darmkanaal, merkten de auteurs op.

Kleine steekproefomvang

Een beperking van de studie is dat de steekproefomvang klein was ook is er niet gekeken naar de impact van veranderingen in de mondflora na parodontale behandeling. Daarnaast werden patiënten zonder diabetes of parodontitis niet in het onderzoek opgenomen.
Desondanks is dit volgens de auteurs de eerste studie die bewijs levert van de mogelijke rol van orale bacteriën bij de ontwikkeling van niercomplicaties bij patiënten met diabetes type 2. Toekomstig onderzoek zou een grotere steekproefomvang moeten hebben en metagenoomsequencing moeten uitvoeren om uitgebreidere resultaten te bieden.

Mogelijk nieuwe inzichten

“Onze bevindingen kunnen helpen om vast te stellen of veranderingen in bepaalde bacteriën of speekselmicrobioom verband houden met de ontwikkeling van [diabetische nefropathie] en parodontitis”, schreven de auteurs. Mogelijk kan dit “nieuwe inzichten opleveren over de vroege behandeling en preventie van” diabetische nefropatie.

Bron:
BMC Oral Health