Mondzorgprofessionals moeten zich bewust zijn van Long COVID

Literatuuronderzoek

Onderzoekers van de University of Pennsylvania van het artikel hebben een literatuuronderzoek uitgevoerd om te begrijpen hoe de mondgezondheid wordt beïnvloed door langdurige COVID en hoe professionals personen met deze aandoening kunnen behandelen. Ze onderzochten onderzoeksdatabases met de nadruk op hoe Long COVID de verstrekking van mondzorg kan beïnvloeden. Ook focusten ze op manieren waarop de behandeling mogelijk moet worden aangepast om de beste zorg voor deze kwetsbare patiëntenpopulatie te krijgen.

Aantal patiënten onbekend

De auteurs vonden het moeilijk in te schatten hoeveel mensen mogelijk langdurig COVID hebben. Schattingen lopen uiteen van 10% tot 87% vanwege een gebrek aan definitie van de aandoening. Ook komen de meeste gevallen voor bij patiënten die verder gezond waren en niet in het ziekenhuis waren opgenomen tijdens de initiële ziekte of die niet getest waren op het virus.

Verminderde kwaliteit van leven

Wel is het bekend dat Long COVID-patiënten een hoger risico lopen op het ontwikkelen van een trombo-embolie en trombocytopenie en verlaagde fibrinogeenspiegels kunnen hebben. Ongeveer 44% heeft volgens de auteurs een verminderde kwaliteit van leven.

Verscheidenheid aan symptomen

Omdat langdurige COVID meerdere orgaansystemen kan aantasten ervaren patiënten met de aandoening een verscheidenheid aan symptomen, waaronder vermoeidheid, ademhalingsmoeilijkheden, nier- en leverstoornissen en psychiatrische complicaties. Zowel de symptomen als behandelingen, zoals anticoagulantia, kunnen vereisen dat patiënten aangepaste routinematige mondzorginterventies krijgen, merkten de auteurs op.

Behandelingen aanpassen

Ze adviseren daarom om complicaties te verminderen op eenzelfde manier als bij patiënten met andere soorten medische complexe aandoeningen. Dit omvat het coördineren en samenwerken met het zorgteam van de patiënt, inclusief specialisten. Ook zouden mondzorgprofessionals voorzichtig te werk moeten gaan tijdens de behandeling en rekening moeten houden met korte afspraken en aanpassingen aan bijvoorbeeld de stoelpositie waardoor patiënten ondanks hun functionele beperkingen de behandeling kunnen doorstaan.

Groeiende prevalentie

“Deze patiënten zijn over het algemeen ambulant en kunnen naar verwachting in elke mondzorgomgeving verschijnen. Gezien de wijdverbreide en groeiende prevalentie van deze aandoening, is het de plicht dat alle mondzorgverleners bekend zijn met en klaar zijn om patiënten met langdurige COVID-19 te behandelen”, vinden de onderzoekers.

Bron:
Journal of the American Dental Association