Verband tussen schildklierdysfunctie en parodontale aandoeningen
Een review die onlangs is gepubliceerd in BMC Oral Health, gericht op het evalueren van de effecten van schildklierdysfunctie op parodontale ziektes, laat zien dat een onderactieve of juist overactieve schildklier parodontale aandoeningen kan verergeren. Het is belangrijk om de mondgezondheid van patiënten met schildklierdysfunctie te monitoren.
Schildklierfunctie en parodontale gezondheid
Zowel schildklierdysfunctie als de parodontale gezondheid staan in verband met systemische ontstekingen en dysregulatie. Parodontitis is een chronische ontstekingsziekte en tast de ondersteunende structuren van de tanden aan. Schildklierdysfunctie zoals hypothyreöidie en hyperthyreoïdie kunnen metabolische processen en immuunreacties verstoren waardoor parodontale aandoeningen mogelijk kunnen verergeren. Schildklierhormonen zoals thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3) beïnvloeden de immuunreactie en ontstekingsprocessen die cruciaal zijn in het ontstaan van parodontale aandoeningen.
Onderzoek
Deze recente systematische review heeft acht studies onderzocht. Patiënten met schildklierdysfunctie vertoonden een significant hogere parodontale ziekte index dan de controlegroep. De effecten van schildklierdysfunctie werd vooral gevonden op klinisch aanhechtingsniveau en pocketdiepte, maar niet op gingivale of plaque indexen. Ook werd er geen significante impact van schildklierdysfunctie op serum interleukine-6 of speeksel gevonden.
Conclusie
Schildklierdysfunctie wordt geassocieerd met verhoogde parodontale ziekte indexen en benadrukt de noodzaak om meer onderzoek te doen naar dit verband en behandelstrategieën voor patiënten te verbeteren. Toekomstige onderzoeken zouden ook de onderliggende mechanismen van schildklierdysfunctie op parodontale aandoeningen moeten onderzoeken. De studie had ook beperkingen vanwege het ontbreken van randomisatie en blindering.
Bron:
BMC Oral Health
