Hoe is de ontwikkeling van chronische TMD te voorspellen?

chronische TMD

Bij veel patiënten met pijn door temporomandibulaire dysfunctie (TMD) zijn de symptomen van voorbijgaande aard. Door te bepalen bij welke patiënten de problemen waarschijnlijk wel lang aanhouden, kan een gerichte behandeling bij deze patiënten er voor zorgen dat het risico op chronische pijn beperkt blijft.

Onderzoek naar chronische TMD

Op de jaarlijkse bijeenkomst van de International Association for Dental Research (IADR) die onlangs in San Francisco werd gehouden, zijn de resultaten gepresenteerd van een onderzoek naar chronische TMD door Carolina Beraldo Meloto, DDS, PhD, postdoc aan de McGill University in Montreal.

Voorspellende factoren

Er is onderzocht welke lichamelijke en psychische kenmerken voorspellen of een patiënt bij wie TMD is gediagnostiseerd kans loopt dat de TMD chronisch wordt. Uit het onderzoek bleek dat patiënten die later gediagnostiseerd werden met chronische TMD, vaker pijn hadden aan de kauwspieren als ze hun mond wijd open moesten doen bij een eerste onderzoek in de tandartsenpraktijk.

Biopsychosociale factoren, waaronder de intensiteit en locatie van de pijn, lichamelijk functioneren, depressie en angst, leken niet anders te zijn bij patiënten met voorbijgaande TMD dan bij degenen met een chronische aandoening.

Klinische verschijnselen zijn de sleutel

Dr. Meloto presenteerde data over orofaciale pijn: Prospective Evaluation and Risk Assessment Study of first-onset TMD. Hierbij zijn klinische en psychosociale kenmerken vastgesteld die verband houden met een hoger risico om TMD te ontwikkelen. Volgens de onderzoekers spelen deze factoren waarschijnlijk alleen een rol op het moment dat de patiënten de eerste tekenen van TMD vertonen.

In de lopende studie onderzochten Dr. Meloto en haar collega’s biopsychosociale kenmerken bij de eerste verschijnselen van TMD met als doel te voorspellen welke patiënten chronische TMD ontwikkelen.

De data betroffen 260 volwassenen die TMD ontwikkelden en beoordeeld werden met behulp van diagnostische criteria voor TMD. Na 6 maanden werden 147 patiënten nogmaals onderzocht. Hiervan hadden 72 mensen (49%) chronische TMD ontwikkeld, terwijl de rest geen TMD-symptomen meer had.

Conclusies

Dr. Meloto en haar collega’s trokken op de IADR-bijeenkomst de volgende conclusies:

  • Wanneer een patiënt bij aanvang slechte klinische symptomen heeft, moet hij goed in de gaten gehouden worden.
  • Van de patiënten met chronische TMD was 58% vrouw en bijna 60% wit.
  • Bij beginnende TMD waren onderzoekers in staat om 71% van de chronische gevallen te voorspellen als de patiënt bij het wijd openen van de mond pijn had in de kauwspieren en gevoelig was voor aanraking (gebruikmakend van het Axis I protocol van de Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders).
  • Wanneer de onderzoekers de meetpunten uit het Axis II protocol toepasten (kauwbeperkingen, zelf gerapporteerd of parafunctioneel mondgedrag en een aantal comorbide omstandigheden) waren zij in staat hun voorspellingssucces uit te breiden naar 77%.

In het algemeen kan gesteld worden dat op het moment dat TMD zich bij een patiënt openbaart, vastgesteld moet worden of de patiënt het risico loopt dat het chronisch wordt. In dat geval kan met een behandeling gestart worden om het risico te beperken.

Bron:
IADR 2017: How to predict development of chronic TMD

 

 

 

Lees meer over: Medisch | Tandheelkundig, Pijn | Angst, Thema A-Z