Artikel 34 beroepen kritisch op nieuwe wetgeving zzp van het ministerie van SZW
Artikel 34-beroepen zijn beroepen die niet in het BIG-register staan, maar die wel een wettelijk beschermde opleidingstitel hebben. De deskundigheids- en opleidingseisen staan doorgaans beschreven in een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB). Deze beroepen kunnen zich niet laten registreren in het BIG-register en vallen dus ook niet onder het tuchtrecht. Artikel 34-beroepen zijn onder meer de mondhygiënisten, huidtherapeuten, podotherapeuten en medisch beeldvormings- en bestralingsdeskundigen.
Smeeroliefunctie in de zorg
Zzp’ers in de zorg vervullen een belangrijke smeeroliefunctie. Zij vullen gaten en schaarste op die op geen enkele andere wijze vervuld kunnen worden en mede hierdoor wordt de continuïteit van de zorg gewaarborgd. Als een zzp’er door een in het wetsvoorstel voorgesteld aanzienlijk beperkend kader deze rol niet meer kan vervullen, lopen wachttijden op en komt door schaarste de continuïteit en uiteindelijk ook de kwaliteit van zorg in het gedrang. Want er is geen menskracht om deze gaten op te vullen.
Personeelstekort in de zorg
Momenteel heerst er een groot personeelstekort in de zorg, wat zorgbreed wordt ervaren. De inzet van een zzp’er is een gedeeltelijke oplossing voor dit probleem, maar nog steeds is het personeelstekort nadrukkelijk aanwezig. Als door dit wetsvoorstel het voor veel zzp’ers niet meer mogelijk is om het werk als zzp’er voort te zetten, wordt het personeelstekort alleen maar groter.
Ziek en piek
Veel patiënten hebben dag en nacht zorg nodig. Ook op tijden die minder courant zijn. Veel zorgverleners werken parttime, verlenen mantelzorg of zijn (mede) verantwoordelijk voor de opvoeding van kinderen. Zzp’ers vervullen een belangrijke rol in de opvang van de zogenaamde ‘ziek en piek’ in de zorg. De gaten in het rooster zijn steeds moeilijker op te vullen en dat gaat ten koste van de patiënt.
Extra administratieve belasting
Veel zorgverleners kampen met heel veel administratieve belasting. Dat kan oplopen tot twintig tot dertig procent van hun tijd, en wordt als een groot probleem gezien bij overheid en de zorgverleners. Gezien de complexiteit van deze wetgeving vrezen we dat er nog meer tijd van zorgverleners aan administratie op gaat, in het nadeel van de patiënt.
Inbedding en inhoudelijke aansturing
Wij wijzen met name op de factor inbedding in de organisatie, waardoor het voor zorgaanbieders onmogelijk wordt gemaakt een zorgverlener aan te trekken voor het opvullen van een tijdelijk personeelstekort of het inspringen in drukke periodes. En daarbij de werkinhoudelijke aansturing, waarbij protocollen en richtlijnen al onder deze definitie vallen. Beroepshalve vallen daar alle zorgverleners onder, omdat hier sprake is van een gekwalificeerde en gereguleerde beroepsgroep.