Tuchtrecht: waarschuwing na verkeerde diagnose en onjuiste behandeling

Situatie

In april 2013 komt de klaagster bij de tandarts (verweerder) op consult om te praten over het plaatsen van implantaten. De klaagster loopt al lang met kaakproblemen rond en geeft aan al 40 keer bij een kaakchirurg te zijn geweest. Daar heeft zij vaan infecties gehad. Tijdens het consult werden de behandelmogelijkheden besproken. Uiteindelijk werd (op een later moment) over te gaan tot het plaatsen van implantaten in de rechter- en linkerzijde van de bovenkaak.

Pas 20 mei 2014 wordt het eerste implantaat aangebracht. Dit gebeurde in regio 13. Tijdens het plaatsen van de implantaten komt verweerder een ontsteking tegen die hij heeft gecuretteerd. Vervolgens is hij verder gegaan met het plaatsen van implantaten in de rechterbovenkaak met een aanvullende botopbouw met kunstbot.

In december 2014 komt klaagster terug bij verweerder met pijnklachten in regio 13. De tandarts schrijft antibiotica voor en verwees de patiënt uiteindelijk door naar een kaakchirurg. Deze wil de patiënt niet behandelen omdat hij vindt dat verweerder dat zelf kan.

In februari 2015 ontvangt verweerder een brief waaruit blijkt dat klaagster al in maart 2014 – dus voor de plaatsing van de implantaten – met aanhoudende klachten in regio 13 bij een andere kaakchirurg onder behandeling is geweest. Deze diagnosticeerde de patiënt met een los stuk kaakbot (sequester) en een forse ontsteking. De kaakchirurg verwijderde het sequester en adviseerde om geen implantaten te laten zetten. Later, in december 2014, adviseerde de kaakchirurg om de toch gezette implantaten te verwijden in de hoop dat de rust in het gebeid zou terugkeren. Verweerder was van dit alles niet op de hoogte.

In de periode na februari 2015 heeft klaagster diverse specialisten in diverse ziekenhuizen bezocht, met en zonder verwijzingen.

Klacht

De klacht van de klaagster bestaat uit twee klachtonderdelen:

1. Verweerder heeft in ontstoken bot implantaten en kunstbot geplaatst, waarvan klaagster nog steeds problemen ondervindt;
2. Verweerder verzint allerlei leugens en smoesjes en neemt geen verantwoordelijkheid.

Beoordeling

Het tuchtrechtcollege beoordeelt dat het inbrengen van implantaten en kunstbot in een ontstoken kaak niet voldoet aan de voor de tandarts-implantoloog geldende beroepsnormen. Toen de tandarts zag dat de kaak ontstoken was, had hij deze grondig moeten schoonmaken en de behandeling moeten heroverwegen.

Daarnaast is het college van oordeel dat de tandarts zich beter had moeten voorbereiden op de behandeling door informatie in te winnen bij de kaakchirurg waarbij klaagster al langere tijd onder behandeling was. Verweerder ziet dit zelf ook in.

Ondanks dat verweerder na het ontstaan van de klachten correct antibioticakuren is blijven voorschrijven, is het college van mening dat de tandarts niet de zorg heeft verleend die klaagster van hem mocht verwachten. Klachtonderdeel 1 wordt daarom gegrond verklaard.

Voor de gegrondheid van klachtonderdeel 2 vindt het college onvoldoende aanwijzingen in het aangeleverde bewijsmateriaal en de verklaringen in de zitting. Er kan niet worden aangetoond dat verweerder loog of zijn verantwoordelijkheid niet nam. Klachtonderdeel 2 wordt daarom ongegrond verklaard.

Uitspraak

Bij de beoordeling van de klacht houdt het tuchtcollege er rekening mee dat de tandarts aantoonbaar spijt heeft van zijn fout en hier lering uit heeft getrokken. Hij heeft zijn excuses aangeboden, de fouten besproken binnen zijn team, en verbetermaatregelen getroffen. Bovendien is verweerder nog nooit eerder in aanraking met het tuchtrecht geweest.

Ondanks de ernst van de fout die de tandarts in 2014 maakte, legt het college daarom ‘slechts’ de maatregel van een waarschuwing op als zakelijke boodschap dat dit niet meer mag gebeuren.

Bron:
Overheid.nl