Blog: Tot de dood ons scheidt

Jet Visscher

Ik keek in zijn kaart. Normaal gesproken belt hij zelf altijd om een afspraak met mij in te plannen, maar nu zag ik dat het al enige tijd geleden was. Ik besloot hem te bellen. Met een zachte stem nam hij op. ‘Oh… je bent mij niet vergeten’ zei hij.

‘Natuurlijk ben ik u niet vergeten. Hoe gaat het met u?’ ‘Niet zo goed’ zei hij, ‘mijn tijd is gekomen.’ Morgen zal hij komen te overlijden.

Hij vond het fijn om mij nog even te kunnen spreken. ‘Vindt u het fijn als ik zo nog even bij u langskom? Dan kunnen we nog even waardig afscheid nemen.’ Dat vond hij heel fijn.

Ik stapte gelijk in de auto en meneer had geregeld dat hij voor de laatste keer aangekleed en wel nog op de stoel voor het raam kon zitten om zo nog even wat laatste woorden met mij te wisselen. Met een lach en een traan namen we afscheid van elkaar.

Er kwam een berichtje binnen. Een groepsapp uitnodiging.

Ik was toegevoegd bij een familie-, vrienden- en burenapp van een patiënt. Haar man, ook een patiënt van mij, lag op sterven.

Via de app werden wij op de hoogte gehouden. Ik kwam al jaren bij hun aan huis omdat mevrouw niet meer de deur uit kon. Na het overlijden van haar man had zij besloten dat ook zij niet verder wilde leven en een week later overleed zij.

Bijzonder om zo via de app betrokken te mogen zijn bij de laatste dagen van dit echtpaar.

Vorige week kreeg ik een ingesproken berichtje via de app. Zijn laatste dagen waren geteld en hij wilde mij nog even laten weten dat hij in het hospice lag en bedankte mij voor alle mooie gesprekken die we hadden gehad.

Ik bedankte hem voor zijn mooie woorden, zijn vertrouwen en onze mooie waardevolle gesprekken.

Dit zijn misschien niet de meest opgetogen verhalen van een mondhygiënist maar ze maken mij wel dankbaar voor de relaties die ik op mag bouwen.

Wat een prachtig beroep hebben we toch.

Misschien vinden sommigen het vak soms wat eentonig maar wanneer je echt een relatie opbouwt met de patiënt en verder kijkt dan alleen maar de mond, dan mag je genieten van de veelkleurigheid van de patiënten, de mooie maar soms ook verdrietige verhalen, een luisterend oor zijn maar ook zelf leren van de verhalen die we horen.

Dan trek je soms meer tijd uit voor een behandeling omdat je weet dat je wat meer kletst, ook al krijg je dat niet uitbetaald.

Maar pfff…. Wat verrijkt je dit op een andere manier!

Ik voel mij een dankbare mondhygiënist die haar vak nu 25 jaar uitoefent en hoop dat er nog vele jaren bij komen.

Jet Visscher, mondhygiënist
Lees meer blogs

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Wat is je functie?

Lees meer over: Blog, Opinie