Maaike Schutjes krijgt heel wat voor haar kiezen als tandarts in Dit Is Mijn Lijf. Toch kijkt ze nergens meer van op. „Ik ben heel wat gewend.”

Bron:
Televizier

Heb je enig idee hoe je overkomt op anderen? Hoe ze jou zien in je dagelijkse werk? Durf je dat wel eens te vragen? Of ben je bang voor wat ze zouden kunnen zeggen? Of erger nog: denk je een perfect beeld van jezelf te hebben en is die vraag in jouw ogen overbodig? Misschien helpt het als je met je eigen ogen zou zien hoe anderen jou ervaren!

Blaffen en bijten
Het probleem is dat we onszelf doorgaans niet goed horen praten. Dat we onszelf zelden op de werkvloer “van buitenaf” in actie zien. Konden we dat maar eens ondervinden, dan zouden we zien dat we best stevig tekeer kunnen gaan. We blaffen, bijten, krabben, duwen en trekken, vooral als we het druk hebben. Moeten we dat maar accepteren als onvermijdelijk? Ik denk het niet!

Zelf horen
Er is veel onderzoek gedaan naar zelfperceptie en zelfbeeld. Wat vinden we van onszelf en hoe denken we over te komen op anderen? Al onze zintuigen (horen, zien, ruiken, proeven, voelen) worden aangestuurd vanuit onze hersenen en die halen dagelijks trucjes met ons uit.

We horen onze eigen stem bijvoorbeeld altijd gemixt: het is een combinatie van de stem in ons hoofd en wat er door onze oren wordt opgevangen. Daarom vinden we onszelf altijd zo raar klinken op geluidsopnames.

Verder zijn er talloze voorbeelden van visueel bedrog (Google maar eens!) die ons op het verkeerde been kunnen zetten. Zie je wel wat je denkt dat je ziet? Weet je het zeker?

Zelf zien
Maar het kan ook eenvoudiger. Als we naar onszelf kijken (in de spiegel bijvoorbeeld) is dat bijna altijd recht van voren, zelden driekwart, laat staan van achteren of van boven. Dat verklaart waarom we als kalende mannen altijd zo intensief bezig zijn om ons frontale haar op een volle dos te laten lijken.

Onze omgeving ziet ons echter wél op driekwart, van achteren en van boven. Dus die kalende plek op onze kruin is alláng bekend bij iedereen, dat frunniken aan die kuif kan dat niet meer verdoezelen. Met ons ego werkt het een beetje op dezelfde manier: het geeft ons een beperkt en vertekenend beeld van onszelf.

Zelf toetsen
Dat we onszelf zelden van buitenaf zien hindert ons ego echter niet in het vormen van een prachtig zelfbeeld. Dat is de manier waarop we dénken dat we er uit zien (goed!) en hoe we veronderstéllen dat we overkomen op anderen (fantástisch!). Als we dat niet regelmatig toetsen met de buitenwereld kan er zomaar een verstoord zelfbeeld ontstaan.

We denken dan dat het met ons eigen gedrag wel meevalt, dat we altijd heel eh, constructief-kritisch bezig zijn op de werkvloer. Maar is dat wel zo? En hoe weten we dat als we ons zelfbeeld zelden of nooit toetsen? Wellicht zijn we bang voor wat er uit zou kunnen komen. Ons ego wordt niet graag teleurgesteld.

Geheime camera
Zou het een aardig idee zijn om ons eens een tijdje door een geheime camera te laten volgen? Gewoon, tijdens ons dagelijkse werk? Vanaf het eerste “goedemorgen” tot het laatste “fijne avond”? Uiteraard onaangekondigd en goed verborgen zodat we zelf en de collega’s om ons heen ‘natuurlijk werkgedrag’ blijven vertonen.

We zouden dan aan het einde van deze representatieve werkdag, tijdens het vertonen van de samenvatting, eens goed kunnen zien hoe we ‘acteren’, hoe we overkomen op onze omgeving, hoe we onze doelen bereiken. Kortom: we zouden met onze eigen ogen zien hoe ánderen ons zien.

Replay en rewind
Een interessant experiment lijkt me. Omdat de (miniatuur)camera voor onszelf én onze omgeving verborgen is (niemand in het experiment weet dat er wordt gefilmd) doen we ons niet beter voor dan we zijn. We zien onszelf achter de pc, praten in onszelf (doe jij dat ook?), interacteren met anderen, vergaderen, roddelen bij de koffiemachine, omgaan met klanten, collega’s en bazen.

Maar we zien ook de reacties van anderen, de gelaatsuitdrukkingen, de non-verbale signalen. En we hebben de mogelijkheid, al dan niet onder professionele begeleiding stel ik mij zo voor, beelden stil te zetten, terug te spoelen en vertraagd af te spelen. De frontale confrontatie met onszelf!

Oei! Oeps! Help!
Het zou zomaar tot een intensieve golf van zelfreflectie kunnen leiden. Of tot een enorme schok. Mijn zelfbeeld spoort niet met de werkelijkheid. Oei! Ik dacht dat ik zo geweldig was maar het valt tegen. Oeps! Ze vinden me helemaal niet aardig! Help!

Maar wat ga je er aan doen? Dát is de vraag die gesteld moet worden. Wat ga je doen met die waardevolle feedback, dat realistische beeld van je werkende zelf, gezien door je eigen ogen en daarmee door die van anderen? Het zou een geweldig middel kunnen zijn om individuen te laten groeien en de samenwerking te verbeteren.

Gedachtenexperiment
Het is maar een gedachtenexperiment, he? De praktische invulling en de implicaties inzake privacy en informatiebeveiliging maken het waarschijnlijk onmogelijk om dit in de praktijk uit te voeren. Maar het idee alleen al zou best mogen aanmoedigen jezelf bewust te zijn van je gedrag op de werkvloer.

Het kan namelijk helemaal geen kwaad je af te vragen hoe je in werkelijkheid overkomt. Integendeel, het getuigt van moed om aan je omgeving te vragen hoe je het doet en wat je zou kunnen doen om je gedrag te verbeteren. Zo zijn er wel meer prikkelende vragen om te stellen maar daar kom ik een volgend weblog op terug.

Zelfbewust ego
Ik zou zeggen, probeer het eens tijdens de eerstvolgende werkdag. Stel je die verborgen camera maar heimelijk voor en wees je bewust van je acties (en de reacties). Film jezelf virtueel en vraag je aan het einde van de dag af of je wel bereikt hebt wat je wilde bereiken met de manier waarop je je ego uitdraagt. Het kon je nog wel eens verrassen!

Bron:
Manageronline
Bart Flos

Ondanks inspanningen van de NMT heeft de redactie van Tros Radar de keuze gemaakt om de NMT niet uit te nodigen of te interviewen in het kader van de uitzending van Tros Radar op maandag 10 mei. De NMT heeft onderstaande reactie gegeven.

De Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (NMT) betreurt het dat er patiënten zijn die ontevreden zijn en hoopt dat hun vervelende ervaring eenmalig was. Bijna 80% van alle tandartsen zijn lid van de NMT.
De reactie van de NMT:

1. Transparantie in de praktijk
De NMT wil samen met patiëntenorganisaties zorgen voor meer helderheid in de beroepskolom. We zijn daarom gestart met een project dat er voor moet zorgen dat het voor patiënten altijd duidelijk is of zij van doen hebben met een tandarts, of met bijvoorbeeld een mondhygiënist, of een tandartsassistent. Dat kan bijvoorbeeld door foto’s met naam en functie aanduiding duidelijk zichtbaar in de wachtkamer op te hangen, door dit op de website van de praktijk aan te geven, of door herkenbare naambordjes en kleding te dragen. Veel tandartspraktijken werken al op de manier. De NMT gaat dit samen met patiënten en consumentenorganisaties verder aanjagen. Het doel is dat de transparantie toeneemt en dat misverstanden als deze worden voorkomen.

Kortom, tandartsen willen dat de patiënt te allen tijde weet door welke tandheelkundige zorgverlener hij geholpen wordt.

2. Weinig klachten
Ieder jaar voeren tandartsen samen met hun medewerkers ruim 75 miljoen tandheelkundige ingrepen uit. Dit leidt tot minder dan 600 klachten per jaar bij de NMT. De kans dat een tandartsbezoek leidt tot een klacht is daarmee kleiner dan 1 op de 125 duizend. Alle tandartsen hebben overigens verplicht een klachtenregeling. De meeste tandartsen maken gebruik van de NMT-klachtenregeling. Uit een analyse door ons van die klachten ten behoeve van jullie uitzending blijkt dat klachten vooral tandheelkundige aspecten (45%) en patiëntrechtelijke aspecten (40%) betreffen. In geringere mate betreft het organisatorische aspecten (15%); onder deze laatste categorie vallen de klachten betreffende taakdelegatie en het toezicht op medewerkers.

Zowel het aantal klachten als de aard van de klachten tonen aan dat tandartsbezoek in Nederland gelukkig nagenoeg probleemloos verloopt. In rapport meldactie Mondzorg van de patiëntenfederatie NPCF beoordeelden patiënten de kwaliteit van de tandarts met een 7,6.

3. Patiënt heeft vrije keuze, NMT onderschrijft richtlijn Inspectie
Dat de taakdelegatie van tandartsen naar andere professionals heel sterk stijgende is valt in de praktijk wel mee, naar de mondhygiënisten stagneert deze zelfs. De meeste praktijken kennen nog steeds de klassieke organisatievorm met een tandarts die wordt bijgestaan door een assistent. Van belang is dat de patiënt vrij is om een tandarts te kiezen met een werkwijze die bij hem of haar past. Er zijn tandartsen die heel veel zelf doen en tandartsen die meer dan gemiddeld delegeren. De patiënt is vrij om daaruit zijn keuze te maken. De tandarts is en blijft overigens wel altijd verantwoordelijk en medisch tuchtrechtelijk aansprakelijk voor het handelen van assistenten en mondhygiënisten. De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft hier regels voor gesteld die niets aan duidelijkheid te wensen over laten. De NMT onderschrijft deze circulaire volledig.

Kortom, de patiënt is vrij om te kiezen en de Inspectie borgt de kwaliteit.

4. Prijsverschillen
Dan de rekeningen. Waar het om gaat is welke verrichtingen er zijn gedaan. Er zijn verschillende type ‘gaatjes’. De prijzen van het gaatjes vullen (caviteitrestauratie) zijn sterk afhankelijk van de behandeling die nodig is. Je hebt kleine eenvlaksrestauraties (klein gaatje) en grote drievlakrestauraties (groot gat), verschillende soorten materialen (composiet, porselein, goud, amalgaam). Het ene materiaal is goedkoper dan het andere en daarnaast is in geval van diepe gaten meestal ook verdoving nodig of in ieder geval zeer wenselijk. De tarieven voor de tandheelkunde zijn door de NZa gereguleerd en krachtens de wet gemaximeerd. Er bestaat geen tarief voor verrichtingen door assistenten, assistenten werken immers altijd namens en onder verantwoordelijkheid van de tandarts. Als het fout gaat is niet de assistent, maar de tandarts aansprakelijk. Een tandarts die werk delegeert naar een assistent moet dus nog steeds toezicht houden op die assistent, zorgen voor voldoende bijscholing en nascholing en zorgen voor eigen instrumenten zoals een tweede behandelstoel en dergelijke, bovendien blijft de tandarts eindverantwoordelijk. Het behoort tot de professionele verantwoordelijkheid van de tandarts om te bepalen of er een reden is voor foto’s. Tandartsen houden zich daarbij aan het principe: geen straling wanneer dat niet nodig is.
Met andere woorden, omdat de behandelingen voor aandoeningen van elkaar verschillen, verschillen ook de prijzen voor die behandelingen. Wij begrijpen als NMT goed dat de tandartsnota niet altijd even duidelijk is. Daarom werken we nu aan het verduidelijken van de teksten die we gebruiken voor de aanduiding van verschillende behandelingen.

Buitenlands gediplomeerde tandartsen
Er zijn in Nederland ongeveer 700 buitenlandse tandartsen. De NMT start binnenkort een project met als doel om buitenlands gediplomeerde tandartsen te doordringen van de kwaliteitsnormen die in de Nederlandse tandheelkundige zorg gebruikelijk zijn. De NMT vindt dit essentieel.

Ten aanzien van de vraag over wat de NMT van het idee vindt dat de overheid kwaliteitsverlies in de hand werkt benadrukt de NMT dat er wat betreft de beroepsorganisatie NMT met kwaliteit niet valt te marchanderen, de tandheelkundige wetenschap is glashelder over wat wel en geen verantwoorde zorg is. Ook de IGZ circulaire, die de NMT volledig onderschrijft, inzake taakdelegatie maakt duidelijk dat de kwaliteit altijd voorop staat.

De reactie van de NMT is ook te vinden op de website van Tros Radar

Bron:
Tandartsennet.nl