Na ongeveer ruim 30 jaar nog steeds plezierig werken. Acht mondhygiënisten vertellen hoe zij dit doen

“Zoals een acteur op het podium voel ik me al klussend, pratend, verbindend en helpend één met mijn omgeving,” zegt Astrid Vos over haar werk als mondhygiënist. “Ik zou niets anders willen en hoop dit nog de nodige jaren te kunnen doen,” vervolgt ze.

Vos vertelt dat ze al bijna 35 jaar op dezelfde plek werkt, in een algemene praktijk, en dat ze met zekerheid kan zeggen dat ze aan de stoel bij haar patiënten het meest in haar element is. Zij is niet de enige die zich zo voelt. Ook Mascha Nieuwenstein,  die met twee mede-eigenaren een grote eigen teampraktijk in Noordwijk heeft, vindt het werk juist door de mensen zo leuk. “Ik werk nog steeds met veel plezier omdat ik mensen leuk vind. Ik zeg altijd: ‘In werken gaat een heleboel tijd zitten, dus we kunnen er maar beter iets goeds van maken.'”

Zwaar en onplezierig

Plezierig is het werk niet altijd. Yvonne Buunk-Werkhoven, mondhygiënist en psycholoog, vertelt dat de aard van het werk haar altijd plezier heeft gebracht. Denk aan patiëntenzorg, studenten opleiden, voorlichting geven en onderzoek doen onder verschillende populaties in diverse landen, professionals begeleiden, lezingen geven en publiceren. “Echter, de context waarin dit alles plaatsvond, vond ik vaak minder plezierig,” sluit ze af.

Dat het werk ‘zwaar’ is, geeft ook Elice van Berkel, een mondhygiënist die inmiddels met pensioen is, aan. “Het werken met mensen ligt mij helemaal! Aan de stoel even een praatje, de eerste keer de voorlichting en dan hard werken in de mond.  Na 8 patiënten op een dag waren mij handen belast. Maar als de patiënt bij de volgende bezoeken resultaat boekt, geeft dat veel voldoening,” vertelt zij. Ilonka Westgeest, al bijna 30 jaar werkzaam als mondhygiënist bij een gezamenlijke tandartsenpraktijk in Nijmegen, heeft in verschillende praktijken gewerkt, onder andere in de parodontologie, maar ook altijd in de algemene praktijk.  “De ontmoeting met mensen en hen en de volgende generatie zo lang mogen behandelen, is het leukste!”

De mensen maken het leuk

Marjan de Boer heeft 35 jaar gewerkt als mondhygiënist op verschillende plekken en is tot de conclusie gekomen dat het werk an sich niet zo spannend is. “De mensen maken het leuk. De verbinding die je maakt met je patiënten/cliënten is wat voor mij het vak écht leuk maakt.

Ik zou het vak fysiek en mentaal niet meer full-time willen uitvoeren, dit heeft vooral te maken met externe factoren als bedrijfsorganisaties en invloed van verzekeringen. Momenteel werk ik in de ouderzorg. Daar haal ik mijn voldoening niet uit een perfecte behandeling, aangezien dit bij deze doelgroep nauwelijks haalbaar is. Als het wél goed lukt is dat een mooie bonus. Het werkplezier is nu belangrijk: goed contact met de verpleging/verzorging en kijken naar het comfort van de cliënt. Als daar een wederzijdse glimlach bij komt kijken? Ja dan is de dag geslaagd!”

Creatieve heruitvinding

“In het begin van mijn carrière lag de nadruk sterk op het behalen van goede behandelresultaten  (Paropraktijk Utrecht) en kennis/kunde vergaren (onderzoeksteam ACTA)”, vertelt Esther Reyerse. Zij werkt nu als mondhygiënist in een algemene praktijk op Curaçao. “Al snel ontdekte ik dat het contact met patiënten minstens zo belangrijk is, zo niet belangrijker. Op Curaçao, komen 64 verschillende nationaliteiten samen. Deze diversiteit brengt variërende kennisniveaus met zich mee en uiteenlopende manieren van communiceren. Maar ik had ik het gevoel dat ik een bepaalde vorm van creativiteit miste in het vak. Een bore-out? Tijdens mijn zoektocht naar een creatievere invulling van mijn vak heb ik – naast het werk in de algemene praktijk op Curaçao praktijkgericht onderzoek uitgevoerd met mijn vriendin en collega Yvonne Buunk-Werkhoven, was ik actief op social media, begeleidde ik stagiaires en schreef ik een tweemaandelijkse column in de lokale Amigoe-krant. Tegenwoordig uit ik mijn creativiteit vooral door te werken met klei, keramiek, polymeer en door kunst te maken. Deze creatieve heruitvinding heeft mijn huidige werkplezier vergroot en mij geholpen om een diepere connectie met zowel mijn werk als de mensen om mij heen te vinden.”

Samenwerking
Nila Munesar groeide op in Suriname en volgde in Nederland de opleiding Mondhygiëne. Ze werkte 35 jaar met plezier als mondhygiënist en is inmiddels gepensioneerd. “De laatste jaren werkte ik in het ziekenhuis en had patiënten die bij de kaakchirurgen behandeld werden. Het was heel prettig om samen te werken met de kaakchirurgen. Ik kreeg vaak complimenten en werd regelmatig om advies gevraagd. Ook waren er veel blije, tevreden patiënten die met een mooie bos bloemen of een cadeau kwamen. Dit gaf mij voldoening en eer van mijn werk en ook het gevoeld dat zij vertrouwen in mij hadden. Op mijn laatste werkdag voor mijn pensionering was het zowel voor de kaakchirurgen, patiënten als voor mij heel moeilijk om afscheid te nemen en vloeiden er veel tranen.”

 

Foto: Reünie cohort MH ’87-’89 te Utrecht, het laatste cohort dat nog samen met tandheelkunde is gestart voordat de tandartsenopleiding in het ‘ponskaart’gebouw stopte en de opleiding tot mondhygiënist zich onder de HU-vlag voortzette.