Grote studie naar erfelijkheid van parodontitis

6 oktober 2017

Onder leiding van wetenschappers van het Berlijnse academisch ziekenhuis Charité heeft een groot internationaal onderzoek plaatsgevonden naar de erfelijkheid van parodontitis. Hieruit blijkt dat bij de ontwikkeling van parodontitis aanleg een rol speelt.

Parodontitis wereldwijd probleem

Parodontitis is een veel voorkomende ontstekingsziekte, die wordt veroorzaakt door een bacterie. Naar schatting heeft ongeveer elf procent van de wereldbevolking last van een ernstige vorm van parodontitis. Gevoeligheid voor parodontitis wordt bepaald door een samenspel tussen mondflora, immuunsysteem, roken en voeding, maar ook door stofwisselingsziekten zoals Diabetes mellitus. De genetische eigenschappen van iemand bepalen de reactie van het lichaam op deze factoren.

Grootschalig onderzoek

In het internationale onderzoek is genetische informatie van duizenden patiënten met agressieve en chronische parodontitis vergeleken met die van gezonde individuen. Het doel was vast te stellen welke genen het risico om ziek te worden beïnvloeden. Hiertoe zijn miljoenen DNA-sequentievarianten die over het gehele genoom verdeeld zijn en het grootste deel van de genetische informatie beschrijven, in uitgebreide patiënt- en controlegroepen onderzocht. “Omdat DNA-sequentieverschillen van invloed kunnen zijn op het risico om ziek te worden, is het door het vergelijken van de frequentie bij patiënten en gezonde deelnemers mogelijk om een ziekteverband voor individuele genregio’s te vinden,” aldus Prof. Dr. Arne Schäfer van Charité.

Genregio’s

De onderzoekers vonden twee genregio’s, die samenhangen met een verhoogd risico op diverse vormen van parodontitis. Eén van de twee regio’s is verantwoordelijk voor de synthese van alfa-defensines (antimicrobiële peptiden), die in gespecialiseerde immuuncellen worden geproduceerd. Deze immuuncellen, neutrofiele granulocyten, maken deel uit van de aangeboren immuunafweer en dienen voor de identificatie en vernietiging van micro-organismen. Het tweede gengebied (siglec-5), die wetenschappers gelokaliseerd hebben, remt nogmaals de activering van deze immuuncellen.

“Onze resultaten tonen aan dat de verschillende vormen van parodontitis een gemeenschappelijke genetische basis hebben”, aldus Schaefer. Hij benadrukt: “Er zijn dus groepen patiënten, die door aanleg parodontitis ontwikkelen, die volledig losstaat van andere risicofactoren zoals roken, mondhygiëne of leeftijd.”

Bronnen:
Chartite.de
NCBI