Tijdens het congres staan twee vragen centraal namelijk of parodontaal aanhechtingsverlies een gevolg is van ontsteking of van autodestructie en daarnaast of iedere pocket parodontitis genoemd kan worden.
De diagnose parodontitis kan pas gesteld worden als er bij twee of meer niet naast elkaar gelegen plekken sprake is van een verdiepte pocket met bloeding na sonderen en er röntgenologisch sprake is van alveolair botverlies. Dit betekent dat een verdiepte pocket bij een solitair element geen parodontitis is en een andere onderliggende etiologie heeft. In het nieuwe internationale classificatiesysteem van parodontitis komt incidentele parodontitis daarom ook niet meer voor.
Echter hoe onderscheid je zo’n pocket van andere pockets en wat is in dit soort situaties de oorzaak en waaruit bestaat de behandeling in deze gevallen? Deze en vele andere vragen worden tijdens het congres vanuit een breed perspectief belicht, variërend van de endodontologie tot de kaakchirurgie en de orthodontie tot de restauratieve tandheelkunde. Al deze vakgebieden hebben een raakvlak met het parodontium of anders gezegd vormen risico’s voor parodontaal aanhechtingsverlies, waarvan iedere clinicus zich bewust dient te zijn.
