Online colleges geven als Visiting Professor in een 3 in One Programme aan Indonesische studenten en docenten: “Introspectie ten top”

Visiting professor

Vanwege de wereldwijde COVID-19 situatie en omdat het vliegen naar het buitenland ten strengste is afgeraden, was dr. Yvonne Buunk-Werkhoven dit jaar uitgenodigd om online als Visiting Professor in het ‘3 in One Programma’ aan de Fakultas Kedokteran Gigi (faculteit tandheelkunde) van de Universitas Brawijaya te participeren.
Waar ze vorig jaar ‘on the spot’ in Malang op Oost-Java in Indonesië was, startte ze vanaf woensdag 4 t/m vrijdag 6 november en na het weekend op maandag en dinsdag 9-10 november om 6.00 uur ’s ochtends het ‘3 in One programma’. Voor 100 derdejaarsstudenten waren de gastcolleges ‘Dental Practice Management’ omgezet naar Online Onderwijs. Om internationalisering te bevorderen was het eerste college ‘Oral Health Psychology’ opengesteld voor internationale studenten. Naast Zuid-Korea, Australië, Ruwanda en Ethopië was er ook uit Nederland belangstelling; binnen het ACTA was de uitnodigingsflyer op de digitale leeromgeving Canvas voor studenten geplaatst en vierdejaars MZK-studenten van INHolland konden voor deelname en het schrijven van een zelfreflectieverslag 3 studiepunten ontvangen.

Onderwerpen die aan de orde kwamen waren:

• Hoe word je een succesvolle tandarts of mondzorgprofessional; hoe kan je nieuwe patiënten naar je praktijk laten komen en over klantenservice en patienttevredenheid
• Aanpakken van problemen; probleemdefinitie
• Communicatie en teamwork
• Creatieve interventies in de tandheelkunde en met betrekking tot de mondgezondheid

De discussie-bijeenkomsten voor docenten gingen over observaties, interviews en het ontwikkelen van onderzoeksvragenlijsten op het gebied van gedragswetenschappen binnen de sociale tandheelkunde-geneeskunde. Op de laatste ochtend werden ‘rapid fire’ (5 minuten) presentaties door groepjes studenten gegeven en aansluitend vond een evaluatiegesprek met de decaan en de staf-docenten plaats .

Intensieve week

Om het tijdsverschil te overbruggen paste ik in de week voorafgaand aan het programma mijn slaap- en bioritme aan; op tijd naar bed en vroeg eruit. Het was een hele intense en vermoeiende week, waarbij de belangrijkste vormen van sociale en (non)verbale communcatie met de studenten volledig ontbrak. Een moderator en een technicus ondersteunden mij om interactie met de studenten tijdens de presentaties te krijgen. Enkel tijdens de ‘moments of reflection’ kreeg ik via de Mentimeter in een ‘word cloud’ of via korte antwoorden een indruk van wat zich in de hoofden van de studenten afspeelde. Er werd geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om vragen te stellen via de chat, en zelfs na herhaaldelijk vragen, zag ik mezelf alleen op het scherm, en besefte ik ook dat ik meer tegen de laptop sprak, dan dat ik echt in verbinding was met de studenten.

Introspectie ten top

Door letterlijk op afstand én online te werken werd ik spontaan geconfronteerd met mijzelf. Het was zelfreflectie en introspectie in de hoogste vorm. Ik zag mezelf in het beeldscherm en terwijl ik sprak, keek ik van een afstandje naar mezelf. Ik zag wat ik op dat moment deed, en vooral hoe ik presenteerde; mijn mimiek en gebaren. Maar ook alles wat ik heb gedaan aan onderzoek en interventies passeerden in foto’s en video’s de revue. Tegelijk werden mijn eigen gedachten, gevoelens, motieven, gedrag en herinneringen onderwerp van overdenking en adequate (inter)actie. Hoewel ik meer dan 15 jaar werkervaring heb binnen het hogeronderwijs, inclusief met internationalisering, had ik zoiets niet eerder ervaren. En plots lag ook de nadruk op mijn eigen rol in deze toch wel stressvolle situatie en buitengewone gebeurtenis van online onderwijs verzorgen. Gedurende het presenteren bracht ik continue mijn gedachten, gevoelens of herinneringen onder woorden, benoemde wat zich voordeed, ondersteunde dit met handgebaren en leerde steeds mijn eigen gedrag en emoties beter te begrijpen. Vooral tijdens de besprekingen met de docenten over observaties en vragenlijstontwikkeling, stond ik even stil bij waar ik nu sta in het gedragswetenschappelijk onderzoeksleven en realiseerde ik me wat ik allemaal heb bereikt.
Deze week in november was bovendien 7 jaar geleden dat ik in Boston verbleef, omdat de Harvard School of Dental Medicine (HSDM) mijn basisonderzoek oppakte en het nader uitwerkte. Teruggeworpen op mezelf, zag ik – via foto herinneringen op social media uit 2013 – mezelf weer in de collegebanken zitten tijdens een seminar voor “freshman Harvard College students” over het onderwerp Stress en Disease, dat gegeven werd door Prof. Dr. Donald Giddon. Niet vaak dacht ik er over na, maar ik ben absoluut trots dat Daniël Brein voor zijn HSDM-bachelor thesis in 2016 over mijn onderzoeken publiceerde in de Journal of Periodontology.

Probleem identificatie en presentatie

De uitwerking van 25 problemen gepresenteerd via ‘rapid fire’ presentaties van de studenten in groepjes van 4 waren een ware kroon op mijn online werk. Het onderlinge contact in de vorm van intervisie en samenwerking werd door de studenten erg gewaardeerd. Door COVID-19 en de fysieke afstandsmaatregel van 1.5 tot 2 meter kwam het actuele probleem van beperkte skills lab activiteiten, online onderwijs en de impact daarvan voor de studenten, ook voor het voetlicht. Door thuis werken, zelfstudie en gemis van sociale interactie raken de studenten corona-moe en uitgeput. De digitale lessen duren te lang en hun concentratie vermogen raakt grenzen. Mijn aanpak van maximaal 45 minuten college met meerdere werkvormen en een pauze van 15 minuten werd dankbaar als mogelijke oplossing genoemd richting de staf van de tandheelkunde faculteit. Ook maken de toekomstige tandartsen zich zorgen over de tandheelkundige situatie in Indonesië. Mensen gaan niet of nauwelijks naar de tandarts en kinderen hebben veel cariës (zuigflescariës). Door financiële beperkingen gaan de mensen als ze pijn hebben naar de ‘dental handyman’, die goedkoop en voor de korte termijn hun mondprobleem oplost. Inmiddels is door de overheid (Ministry of Health) een National Action Plan Caries Free Indonesia 2030 opgesteld.

Co-auteur en verdere –internationale– samenwerking

Als co-auteur schrijf ik op het ogenblik mee in een aantal Engelstalige manuscripten om te publiceren in internationale wetenschappelijke tijdschriften. Het ontwikkelen van onderzoeksvragenlijsten en het meedenken over datacollectie zal ik blijven doen. Met dit cohort studenten heb ik afgesproken dat als ik volgend jaar weer in Malang ben, we een ‘face-to-face meet & greet’ gelegenheid zullen organiseren. Eveneens zullen de internationale activiteiten worden gecontinueerd en nader worden verkend.

Programma op de website van de Fakultas Kedoktoran Gigi – Universitas Brawijaya