Artsen in Japan gebruiken navigatiesysteem voor TMJ-operatie

Immobiliteit van het kaakgewricht

Een ankylose van het temporomandibulaire gewricht (TMJa) wordt gekenmerkt door immobiliteit van het kaakgewricht samen met de vorming van een ossale, fibreuze of fibro-ossala massa die aan de basis van de schedel is gefuseerd. Het kan orale disfunctie en misvormingen van de onder- en bovenkaak veroorzaken.

Uitdaging voor kaakchirurgen

De aandoening komt niet vaak bij kinderen voor en is een uitdaging voor kaakchirurgen; de juiste chirurgische techniek en te gebruiken materialen zijn nog steeds een punt van discussie. Gevallen waarbij pediatrisch patiënten zijn betrokken hebben ook een extra gevaar vanwege de kleinere schedelbreedte. Dit kan leiden tot chirurgische complicaties zoals hersenbeschadiging.

7-jarig meisje

Clinici uit Japan beschrijven het geval uit 2012 van een TMJa-operatie bij een 7-jarig meisje. Ze was doorverwezen naar het ziekenhuis omdat ze moeite had met het openen van haar mond. Ze had een blauwe plek in haar gezicht nadat ze twee jaar eerder van een optrekstang was gevallen. Tijdens dat eerste bezoek was de beweging van haar rechter onderkaak ernstig beperkt en was haar maximale orale opening 13 mm.

Beeldvorming voor de operatie

Voorafgaand aan de operatie onderging het meisje panoramische radiografie en computertomografie (CT) scans. Hiermee werden een misvorming van de linkercondyl zichtbaar, veroorzaakt door bottoevoeging, evenals een verlies van gewrichtsruimte. De gewrichtsholte en gewrichtsschijf waren niet zicht baar op een MRI-scan.

Elektromagnetisch navigatiesysteem

Het klinische team maakte gebruik van een elektromagnetisch navigatiesysteem – een Medtronic StealthStation S7 met Synergy Fusion Cranial software – om het schedel van de patiënt te meten en de positie van de mediale schedelfossa en de afstand van de glenoidfossa tot de schedelbasis te bevestigen.

De procedure

Er werd een referentiepunt op het voorhoofd van de patiënt geplaatst, een magnetischveldgenerator op de zijkant van haar hoofd gezet en er werd en registratie uitgevoerd met de tracersonde. Omdat de schedel van de patiënt op het dunste punt 0,7 mm dik was met een foutmarge van het navigatiesysteem van 0,3 mm, besloten de clinici een osteotomie van 10 mm breed uit te voeren. Als laatste stap werden de temporale spier en fascia ingebracht in de glenoid fossa, die door de operatie als interpositioneel materiaal was gecreëerd.

Geen complicaties

De dag na de operatie begon het meisje met een training voor het openen van de mond. Zes maanden later was de maximale orale opening 38 mm, 25 mm meer dan eerst, en was haar mondmotiliteit hersteld. Er werden geen complicaties gemeld, en een follow-up-CT toonde een verbeterde situatie aan.

Aantal nadelen

Hoewel de operatie succesvol verliep rapporteren de auteurs een paar nadelen van dit specifieke elektromagnetische navigatiesysteem. De foutwaarde was redelijk hoog en het systeem vereiste insteltijd nadat de algehele anesthesie was ingezet.

Verbeterde operatiekwaliteit

Daarentegen zeggen ze dat er is gemeld dat navigatiesystemen de kwaliteit van schedelbasisoperaties verbeteren en risico’s verminderen, omdat ze de chirurg helpen de schedelbasis stabiel te houden. Ook is een hogere snijprecisie en meer controle over de hoeveelheid verwijderd bot mogelijk. “Een chirurgisch navigatiesysteem maakt het mogelijk om tijdens de operatie real-time positionering te bereiken en het preoperatieve ontwerp over te brengen naar de daadwerkelijke operatie”, schreven de auteurs.

Bron:
Journal of Medical Case Reports