Haaientanden zorgen voor onduidelijkheid over tandevolutie
Wetenschappers die onderzoek doen naar haaientanden hebben grote verschillen gevonden tussen het gebit van hedendaagse haaien en hun prehistorische voorouders. De vondst gaat in tegen de theorie dat tanden een universele ontwikkelingsmethode hebben. Het team Europese onderzoekers gebruikte ‘high-energy x-rays’ en andere ultramoderne onderzoeksmethoden om de tand- en kaakstructuur te onderzoeken van de prehistorische voorouders van haaien. Hun bevindingen publiceerde ze onlangs in Nature Ecology & Evolution.
Voorouders van haaien hadden een gebit dat was samengesteld uit meerdere opeenvolgende rijen tanden, terwijl moderne haaien tandkransen hebben. Het verschil in gebit deed de onderzoekers twijfelen aan de overtuiging dat gewervelde dieren een universele evolutionaire geschiedenis voor hun tanden hebben.
“Deze organisatie en het patroon van tanden danken haaien waarschijnlijk aan een universeel ontwikkelingsmechanisme, de tandlamina “, verklaarde coauteur Philip Donoghue, PhD, van de School of Earth Sciences van de University of Bristol in een persbericht. “Deze opeenvolgende rijen tanden kunnen niet worden verklaard door dit mechanisme.”
In plaats daarvan kan een complex gebit vele zijn verdwenen en teruggekeerd in de evolutionaire geschiedenis, denken de auteurs. Als gevolg hiervan zijn levende haaien en hun evolutionaire voorouders misschien het beste uitgangspunt om oplossingen te zoeken voor tandheelkundige ziekten bij de mens.
Bron:
Nature Ecology & Evolution