Tuchtrecht: berisping na verkeerde behandeling en dossiervervalsing

Situatie

De klager wendde zich eind 2018 tot de verweerster, een tandarts, omdat hij sinds 2014 pijnklachten had bij het kauwen op stevig voedsel. Nadat begin 2019 het vullen van kies 17 van de klager niet leidde tot verbetering werd een röntgenfoto gemaakt en werd een second-opinion aangevraagd. Een collega van de verweerster adviseerde toen een paar maanden later om een kroon op de kies te plaatsen. Tegen het einde van datzelfde jaar werd de plaatsing van de kroon voorbereid en werd de kroon geplaatst; een noodkroon is niet geplaatst.

Toen in maart 2020 de kroon los was gekomen heeft verweerster afgesproken dat een nieuwe kroon zou worden geplaatst, weer zonder noodkroon te plaatsen. De volgende maand bleek echter dat deze niet paste, waarna opnieuw een afdruk werd gemaakt. Uiteindelijk werd de nieuwe kroon in juni geplaatst. De klager is een maand later door een collega van de verweerster gezien omdat voedsel bleef hangen en vastzitten tussen de kiezen 16 en 17.

Na een afspraak met verweerster en een andere collega werd de klager verwezen naar een afdeling bijzondere tandheelkunde, en eind 2020 volgde een verwijzing naar een endodontoloog. Begin 2021 vond de afspraak bij de afdeling bijzondere tandheelkunde plaats. In februari heeft de verweerster de klager weer gezien maar werd het resultaat van het onderzoek door de endodontoloog afgewacht. Ook werd een second-opinion elders aangevraagd. De resultaten kwamen en second-opinion vond plaats in maart. Intussen had de klager zich bij een nieuwe tandarts in een andere praktijk gemeld. De problemen zijn door de nieuwe tandarts met een eenvoudige behandeling opgelost.

Klacht

1. De klachten van de klager komen erop neer dat:
   De verweerster niet de juiste behandeling heeft ingezet om de tandheelkundige problemen te verhelpen. De vervaardigde kronen pasten niet goed en noodkronen zijn niet geplaatst (1a). Ook zijn volgens de klager behandelingen gestart zonder informatie te verstrekken, zijn ineffectieve behandelingen gekoppeld aan niet bestaande klachten en zijn problemen met de zogenoemde biologische breedte niet deugdelijk opgelost (1b). Het gevolg hiervan is geweest dat klager onnodig lang met de problemen heeft rondgelopen.
2. De verweerster heeft volgens de klager gegevens in het dossier en de verwijsbrief deels vervalst (2a) en de gegevens zouden te summier zijn (2b). Hierdoor zouden de afdeling bijzondere tandheelkunde en de tweede second-opinion geen juiste adviezen kunnen hebben verstrekken.

Beoordeling

De verweerster zei dat ze er alles aan heeft gedaan om de lastig te diagnosticeren klacht van de klager te verhelpen, waaronder het inschakelen van externen. Ook heeft ze de klager steeds geïnformeerd over de problemen en de mogelijkheden van behandeling, vond ze. Aanvullingen in het dossier die hebben plaatsgevonden nadat klager zich naar een andere tandarts is overgestapt, zouden slechts zijn aangebracht om deze tandarts volledig op de hoogte te brengen.

Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam acht de klachten deels gegrond. Het college oordeelt dat de behandeling van klager door verweerster niet heeft plaatsgevonden op een wijze die van een zorgvuldig handelend beroepsbeoefenaar verwacht mag worden. Zo is drie keer geprobeerd om een goede afdruk van de kies te maken om een passende kroon te vervaardigen en is een kroon geplaatst op een kies die niet pijnvrij was. Ook werd er nooit een noodkroon geplaatst. Dit zorgde ervoor de kroon steeds niet goed paste. Verder wordt het verweer dat coronamaatregelen een snellere behandeling bemoeilijkten niet gevolgd. Klachtonderdeel 1a wordt dus gegrond verklaard.

Uit het dossier komt niet naar voren dat de verweerster behandelingen heeft uitgevoerd zonder de klager hierover te informeren. Ook de andere twee onderdelen van klacht 1b kunnen niet worden geconstateerd; dit klachtonderdeel is dan ook niet gegrond.

Wat betreft de dossiervoering kan naar het oordeel van het college niet worden gezegd dat in overeenstemming is gehandeld met wat van een zorgvuldig handelend beroepsbeoefenaar mag worden verwacht. Verweerster heeft erkend dat zij voordat zij het dossier heeft afgesloten – omdat klager naar een andere tandarts was overgestapt – daarin wijzigingen heeft aangebracht.

Het dossier met de medische gegevens is een belangrijk document. Andere tandartsen en justitie moeten erop kunnen vertrouwen dat het zowel juist als volledig is. Hierbij past niet dat achteraf wijzigingen in dit dossier worden aangebracht en al helemaal niet dat dit is gedaan zonder duidelijk te vermelden dat sprake is van een later aangebrachte wijziging. Wat het in dit geval nog erger maakt is dat verweerster regels in het dossier heeft toegevoegd over een behandeling die ze niet zelf heeft uitgevoerd. Klachtonderdeel 2a slaagt daarom volgens het college. Er worden echter volgens het college geen relevante gegevens achtergehouden in de verwijsbrief; klachtonderdeel 2b is niet gegrond.

Het college oordeelt dat de verweerster ernstig tekortgeschoten bij het plaatsen van de kronen en het aanbrengen van wijzigingen in het dossier. Daarbij komt dat het college niet de indruk heeft gekregen dat de verweerster achteraf inziet dat ze onjuist heeft gehandeld. Dit is meegenomen bij het bepalen van de opgelegde maatregel.

Uitspraak

Het college verklaart alleen de klachtonderdelen over de plaatsing van de kroon (1a) en het achteraf aanbrengen van wijzigingen in het dossier (2a) gegrond. Hiervoor volstaat volgens het college dat de verweerster de maatregel van berisping wordt opgelegd, aangezien het de eerste keer is dat ze met een tuchtklacht te maken heeft gekregen.

Bron:
overheid.nl