De tandarts en urgentietandheelkunde: de relatie tandarts – urgentiepatiënt, casuïstiek, behandelingsprotocollen en medicatieschema’s

Met de publicatie van het Koninklijk Besluit dat de erkenning regelt van de bijzondere beroepstitel ‘Algemeen Tandarts’ is er nogal wat debat gekomen rond de tandheelkundige zorg ‘na de uren’ en de inhoud van ‘urgentietandheelkunde’.

Als bijdrage tot de inhoud van wat als urgentietandheelkunde kan gedefinieerd worden, worden verschillende aspecten belicht en dit mede aan de hand van reële situaties zoals deze zich frequent aanbieden in een urgentiedienst tandheelkunde:

• Wat is het verschil tussen ‘continuïteit van zorgen’ en ‘urgente zorg’ of ‘spoedzorg’?
• Kan men of mag men hierbij onderscheid maken tussen ‘echte urgente zorg’ en het gekende probleem van ‘onterechte vraag naar urgente zorg’ zonder daarbij te vergeten dat we een ethische en deontologische code hebben?
• Welk type van zorgen biedt zich aan en tot waar wordt de grens getrokken van de noodbehandeling? Hoe kan men een goede triage doen of is dit ‘not done’? Dient men de patiënt te zien of kan telefonische hulp? Kan men patiënten weigeren (no pay – no cure)? Hoe kan een begrip ‘urgent’ gedefinieerd worden? Is patiëntenopvoeding op zijn plaats?
• Bij de spoedzorg bevinden zich verschillende vormen van ‘schade’ of ‘traumatische impact’ – hoe wordt hiermee in spoedzorg omgegaan patiëntmatig, deontologisch, collegiaal en administratief juridisch? In dit verband worden ook urgentiebehandel-protocollen in het kader van traumatologie besproken.
• De meest voorkomende klacht is ‘pijn’ en endodontische klachten nemen hier een groot aandeel. Rond endodontische noodbehandelingen bestaan nog steeds controversen. Belangrijk in dit verband is ook een goede (differentiaal) diagnostiek.
• Pijnstilling, anesthesie en medicamenteuze ondersteuning hebben hun plaats bij de urgentiebehandeling. Recente inzichten rond medicamenteuze behandelschema’s worden voorgesteld (analgetica, antiflogistica, antibiotica).