Taakherschikking gestimuleerd door interprofessionele groepsvorming
Door interprofessionele groepsvorming binnen tandartspraktijken kan de taakherschikking van tandartsen naar mondhygiënisten worden verbeterd. Dit zou vervolgens de kwaliteit van de zorg aanzienlijk verbeteren, aangezien bepaalde taken niet zouden worden uit moeten worden gevoerd door lager opgeleide assistenten, aldus psycholoog Jan Jaap Reinders.
Reinders is docent professionele communicatie en interprofessioneel onderwijs bij de opleidingen Mondzorgkunde en Fysiotherapie op de Hanzehogeschool en Tandheelkunde bij de RUG. Daarnaast is hij als promovendus verbonden aan het lectoraat Healthy Ageing, Allied Health Care and Nursing en het UMCG-CTM.
Slagingskansen
Reinders heeft de taakherschikking bekeken vanuit een ander perspectief dan de meeste tandartsen hebben gedaan, en heeft daaruit verondersteld dat de sociaal-psychologische factor een grote rol speelt bij de slagingskansen van taakherschikking.
Interprofessionele samenwerking
Naar aanleiding van een experiment met zijn studenten kwam hij tot de conclusie dat interprofessionele groepsvorming, en dus het bevorderen van identificatie met verschillende beroepsgroepen, een positieve bijdrage kan uitoefenen op taakherschikking.
“Studenten vereenzelvigen zich in eerste instantie met hun eigen beroepsgroep en dat staat zo’n proces van taakherschikking in de weg. Door ze in een gezamenlijke setting kennis met elkaar te laten maken kun je stereotype denkbeelden opheffen of verkleinen.”
Uitkomsten experiment
Tijdens het experiment bleek dat de groepen zich konden vergelijken met de andere groepen waardoor de taakverdeling steeds meer veranderde. Dit dient als een indirect bewijs dat sociale identificatie heeft plaatsgevonden. Ook in een ander experiment bleek dat studenten zich gelijkwaardiger gingen gedragen naar mate meer interprofessionele groepsvorming plaatsvond. In beide experimenten bleek dat het vooral de tandheelkundestudenten waren waarbij een verschuiving gebeurde – velen gaven een deel van hun taken aan de mondzorgkundestudenten.
Aanpassing van sociale identiteit
Het belang van interprofessionele samenwerking wordt steeds algemener bekend, ondanks dat momenteel nog vooral gebruik wordt gemaakt van een multiprofessionele samenwerking. Reinders:
“Mensen hebben snel de neiging taken te gaan coördineren. Zo van: dat is jouw probleem, en dit is mijn probleem. Er wordt geen echte verbinding gemaakt. Als we interprofessionele samenwerking willen versterken moeten we onze sociale identiteit als professional aanpassen.”
Loslaten van de hiërarchie
Hier voegt hij aan toe dat het in de natuur van een tandarts zit om te functioneren binnen een bepaalde hiërarchie. Het is echter in de laag hiërarchische teams waar de mensen zich het meest verbonden voelen met elkaar en met hun werk, en waar de beste prestaties worden geleverd. Het zou dus voor veel praktijken goed zijn om deze hiërarchie eens proberen te laten gaan en te focussen op interprofessionele samenwerking.
Bron: Science Guide
