Klaagster diende een klacht in bij Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam, omdat haar tandarts geen gehoor gaf. Ze belde en schreef meerdere malen, waarop de receptioniste haar op het hart drukte dat ze antwoord zou krijgen. Na niks te horen te krijgen, was de maat vol en nam ze het heft in eigen handen.

Situatie

Na een halfjaarlijkse controle, een wortelkanaalbehandeling en een nieuwe kroon, binnen twee maanden tijd, was het mis bij de klaagster. Ze ging in november op consult voor de pijnklachten en er werd een ontsteking aan de wortelpunt geconstateerd. Een spoedconsult werd ingepland bij endodontie en na twee bezoeken is de klaagster doorverwezen naar een kaakchirurg. De zwelling en pijn namen alleen maar toe en zij is zelf naar de huisartsenpost gegaan. Daar verwezen ze haar door naar de spoedeisende hulp, waar ze behandeld is door een kaakchirurg.
Klaagster heeft daarna telefonisch en schriftelijk contact opgenomen met de praktijk om te laten weten wat er was gebeurd. De receptionistes die deze berichten hebben ontvangen hebben haar laten weten dat zij de boodschap hebben doorgeven, maar toch kreeg de klaagster geen antwoord. Dit bleef ook zo na herhaaldelijke berichten van de klaagster. Op 22 december was de maat vol en heeft zij de behandelrelatie opgezegd en een klacht ingediend bij het tuchtcollege. Toch is de klacht in februari weer ingetrokken, toen de KNM, een bemiddeling had geïnitieerd. Na een geslaagde klachtenbemiddeling probeert de klaagster contact op te nemen met de tandarts over een kroon. Wanneer het contact weer moeizaam verloopt, besluit zij opnieuw een klacht in te dienen.

Klacht

De klacht is dat de tandarts, nadat de klaagster had laten weten dat zij via de spoedeisende hulp bij de kaakchirurg was beland, nooit een reactie heeft gegeven. Ook nadat de klaagster meerdere malen heeft aangedrongen bij de receptioniste. Ook is er nooit gereageerd op het opzeggen van de behandelrelatie en het verzoek om informatie over de geplaatste kroon.
De tandarts heeft op de klacht gereageerd en vind het spijtig hoe het is gelopen. Hij neemt de volle verantwoording en erkent de verwijten van de klaagster.

Beoordeling

Het tuchtcollege kijkt of de tandarts de zorg heeft verleend die hij moest geven. De norm is dat een tandarts redelijk moet handelen. Bij de beoordeling wordt er rekening gehouden met beroepsnormen en andere standaarden. Het is niet altijd genoeg voor een tuchtrechtelijk verwijt om te zeggen dat de tandarts beter had kunnen handelen. De tandarts in deze zaak is tuchtrechtelijk aanspreekbaar, omdat hij verantwoordelijk is als praktijkhouder. Tijdens de zitting gaf de tandarts toe dat er in 2021 meerdere klachten over de communicatie binnen zijn gekomen. Het probleem was ontstaan door een praktijkmanager die niet goed functioneerde. Het College oordeelde dat de praktijk niet voldeed aan de eisen waaraan hij moet voldoen. Vooral omdat het om een grote praktijk gaat met meerdere filialen zijn ze streng. Ze vinden dat bij zo´n praktijk het belangrijk is dat alle medewerkers goed hun werk doen en dat de praktijkhouder een goed overzicht van alles heeft.

Uitspraak

Het college besloot dat de klacht gegrond was en legde de tandarts een waarschuwing op. De tandarts was namelijk nog nooit in aanmerking gekomen met de tuchtrechter en het college hoopt zo dat hij hier iets van leert. En zoals het er naar uit ziet is dat zo. De tandarts heeft een kwaliteitsmanager aangenomen die het klachtprotocol en richtlijnen binnen de praktijk flink heeft aangepakt. Ook is er een klachtenfunctionaris aangenomen.

Bron:
Overheid.nl

Een patiënt heeft een klacht ingediend tegen een tandarts vanwege een onzorgvuldige voorbereiding en uitvoering van de behandeling. Verder is er door de tandarts onvoldoende informatie verstrekt en is er onjuist gedeclareerd. De tandarts kreeg een berisping.

Situatie

De klaagster is in 2019 verhuisd en heeft zich daarom in oktober 2019 ingeschreven bij de tandartspraktijk van de beklaagde. In februari 2021 heeft ze een periodieke controle bij de beklaagde tandarts gehad.
De klaagster heeft in april 2021 naar de praktijk van de beklaagde gebeld vanwege het afbreken van twee kleine stukjes van haar kiezen. De klaagster kon dezelfde dag nog langskomen om de situatie te laten beoordelen en er werden twee bitewings gemaakt. Op grond van het onderzoek heeft de beklaagde geadviseerd om op element 46 een kroon te plaatsen. Om de kroon te plaatsen moest eerst de beet verhoogd worden door het plaatsen van zeven meervlaksvullingen op de elementen 24, 25, 26, 15, 16, 45 en 46. Het verhogen van de beet zou ongeveer €800,- kosten. De klaagster heeft voor deze behandeling mondeling akkoord gegeven. De behandeling om de beet te verhogen is direct uitgevoerd en heeft ongeveer 5 kwartier geduurd.

Na de behandeling heeft de beklaagde een declaratie gestuurd van €889,93. Deze kosten zijn voor de zeven meervlaksvullingen en de bitewings, maar er zijn ook kosten in rekening gebracht voor niet-standaard beetregistratie, protrale/laterale bepalingen en toeslag voor het behouden van beethoogte.

De klaagster heeft de behandeling echter als naar ervaren omdat zij sneetjes in haar mondhoeken heeft opgelopen en er is etsvloeistof gelekt wat resulteerde in een blaar op haar gehemelte. Daarnaast kreeg zij moeite met kauwen omdat de vullingen plat zijn gemaakt en geen groeven hadden. De klaagster heeft over deze klachten een mail gestuurd naar de praktijk en werd daarom uitgenodigd voor een gesprek in de praktijk. Dit gesprek is niet goed verlopen en daarom heeft de klaagster een klacht ingediend bij de KNMT.

Klacht

De klaagster heeft een klacht ingediend vanwege het feit dat de tandarts de behandeling niet goed heeft voorbereid, niet voldoende informatie heeft gegeven over de behandeling, de behandeling onzorgvuldig heeft uitgevoerd, het traject met de KNMT vertraagd heeft en de beklaagde tandarts heeft volgens de klaagster de verkeerde G-codes gedeclareerd.
De beklaagde heeft zijn standpunten uitgelegd en geeft aan dat hij de situatie duidelijk aan de klaagster heeft uitgelegd terwijl zij rechtop in de stoel zat. De klaagster stemde er mee in om de beet direct te verhogen. Het behandelplan staat niet op papier en is mondeling besproken. De beklaagde geeft aan op de hoogte te zijn van de richtlijn dat er boven €250,- een gespecificeerde begroting moet zijn maar deze is echter niet gemaakt.
De beklaagde vindt het vervelend dat de klaagster de behandeling als onzorgvuldig heeft ervaren. De beklaagde heeft naar de lip van de klaagster gekeken en deze was al geheeld. De blaar op het verhemelte was alweer bijna genezen. De beklaagde heeft uitgelegd dat de blaar kan ontstaan wanneer er niet adequaat wordt afgezogen tijdens het wegspoelen van de ets, dat het weleens vaker gebeurt maar niet wenselijk is. Daarnaast heeft de beklaagde aangegeven dat de vullingen nog niet volledig waren afgewerkt, vooral de scherpe randjes zijn weggehaald. De klaagster had al langer dan een uur in de stoel gelegen en het volledig afwerken van de vullingen zou in een volgende zitting plaatsvinden.

De beklaagde heeft meegewerkt het met traject van de KNMT en heeft ook ingestemd met een second opinion. Echter vond de beklaagde de klachtenfunctionaris niet onafhankelijk en was de beklaagde het niet eens met de uitspraak van de externe deskundige.
Daarnaast heeft de beklaagde toegegeven dat G codes die hij gedeclareerd heeft niet juist zijn maar dat er geen andere codes zijn die het verhogen van de beet dekken.

Beoordeling

Wat betreft de informatieverstrekking geldt dat de hulpverlener, voor het uitvoeren van de behandeling de patiënt geïnformeerd moet worden over de aard en het doel van de behandeling, de diagnose en prognose zijn, welke risico’s er aan de behandeling verbonden zijn en welke alternatieven eventueel mogelijk zijn. De tandarts mag de behandeling ook pas starten wanneer de patiënt toestemming gegeven heeft. Volgens het college is het voor de klaagster wel duidelijk geweest wat de behandeling ongeveer zou kosten maar niet waaruit de behandeling zou bestaan. Daarom is het klachtonderdeel informatieverstrekking gegrond.
De kwaliteit van de meervlaksvullingen zijn onvoldoende en het feit dat de beklaagde deze vullingen in een andere zitting had willen afwerken heeft hij niet met de klaagster besproken. Het klachtonderdeel over de uitvoering van de behandeling is dan ook gegrond.
Het klachtenonderdeel over de medewerking aan het bemiddelingstraject is ongegrond omdat het college niet kan vaststellen dat de beklaagde onvoldoende heeft meegewerkt.
Het klachtenonderdeel over het declareren van de onjuiste G-codes is gegrond.
Op basis van deze beoordeling acht het tuchtcollege een berisping op zijn plaats.

Bron:
Overheid.nl

Een patiënt heeft een tandarts aangeklaagd nadat ze in het weekend geen contact kon krijgen met hem toen ze na het verwijderen van twee elementen pijnklachten kreeg. Volgens het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam was het gebrek aan bereikbaarheid en beschikbaarheid in het weekend tuchtrechtelijk verwijtbaar. De tandarts heeft hiervoor een waarschuwing opgelegd gekregen.

Situatie

Eind juni 2021 kwam klaagster voor een periodieke controle bij de tandarts. Aangezien ze pijn had aan element 47 werd besloten om elementen 47 en 17  op 12 augustus te verwijderen. Zondag 15 augustus zocht de patiënt contact met de tandarts omdat ze pijnklachten had. Ze belde het spoednummer dat op de website te vinden was, sprak een voicemail in, stuurde een whatsappbericht naar hetzelfde nummer en verstuurde een email. Klaagster kreeg die dag echter geen reactie.

De volgende dag belde een medewerker van de tandartspraktijk dat de tandarts de dag erna, dinsdag, terug zou zijn. Dan zou de situatie met de tandarts worden besproken. Dinsdagochtend belde klaagster naar de tandarts maar kreeg ze geen gehoor. Direct erna belde dezelfde medewerken terug, en na nog enkele telefoontjes kon klaagster uiteindelijk direct naar de praktijk komen. Bij het consult bleek dat er mogelijk een stuk kies achter was gebleven en er sprake zou kunnen zijn van een osteomyelitis. Er werd 500 mg Amox voorgeschreven.

Een week later voerden klaagster en tandarts een gesprek over de bereikbaarheid van de praktijk op zondag en de gang van zaken de maandag erna. Hier bleek ook dat haar vorige tandarts vond dat er te weinig pijnstiller werd voorgeschreven. Een paar dagen later belde een collega van de tandarts naar de klaagster. Tijdens dit gesprek kwam naar voren dat de patiënt zich niet serieus voelde genomen doordat niemand haar die maandag had verteld dat er een tandartsbemiddelingsbureau is voor spoedgevallen. Verder zijn in de periode augustus-november enkele brieven heen en weer gestuurd.

Klacht

De klaagster verwijt de tandarts dat hij:

a) haar onvoldoende heeft geïnformeerd over de risico’s van het tegelijk trekken van twee kiezen, waarvan één gezonde kies;

b) een onjuiste behandeling heeft gegeven, waarbij in de onderkaak een kaakontsteking is opgetreden. Daarbij heeft de tandarts haar niet preventief antibiotica voorgeschreven en heeft hij geen advies over pijnstilling gegeven;

c) niet beschikbaar was voor nazorg;

d) onvoldoende nazorg heeft gegeven, door geen advies te geven over pijnstilling en verdere spoeling;

e) onvoldoende zijn toezeggingen heeft nagekomen, door geen openheid van zaken te geven over welke instructies hij aan de assistent heeft gegeven op maandagochtend en dinsdagochtend en door vragen van klaagster onbeantwoord te laten;

f) een gebrekkige praktijkorganisatie heeft, omdat er geen checks and balances waren rond het mobiele noodnummer, een piketdienst ontbrak, de (nieuwe) medewerker niet was geïnstrueerd en de tandarts onvoldoende verantwoordelijkheid nam voor de dienstverlening.

Beoordeling

Wat betreft onderdeel a blijkt uit de behandelprotocollen dat er in één zitting meerdere tanden en kiezen kunnen worden verwijderd als dat geïndiceerd is. Aangezien er geen contra-indicaties aanwezig waren en klaagster akkoord heeft gegeven om beide elementen tegelijk te verwijderen, is er geen sprake van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen.

Uit de richtlijn over het antibioticumgebruik voor tandartsen blijkt dat er geen (preventieve) antibiotica worden voorgeschreven bij normale extractie van elementen – dus ook niet in het geval van klaagster. Ook zijn de gebruikelijke instructies over pijnbestrijding gegeven. Het college acht deze instructie voldoende en oordeelt dat klachtonderdeel b ongegrond is. Daarnaast was er geen reden voor het voeren van een ander pijnstillingsbeleid nadat antibiotica waren voorgeschreven. Het moet voor klaagster duidelijk zijn geweest dat het advies met betrekking tot pijnbestrijding nog steeds gold. Verder is bij een vermoeden van osteomyelitis het gebruik van een spoelmiddel niet geïndiceerd, dus valt de tandarts ten aanzien van klachtonderdeel d geen verwijt te maken.

Klachtonderdeel e betreft de volgens klaagster onbevredigende reactie van de tandarts op haar vragen in verschillende brieven. Het college vind echt dat het de tandarts niet te verwijten is dat hij op de laatste brief niet heeft gereageerd. Dat de tandarts niet alle vragen naar wens van klaagster heeft beantwoord, betekent niet dat de tandarts geen openheid van zaken heeft gegeven. De tandarts is in gesprek gegaan met klaagster, en heeft zijn excuses aangeboden en bloemen aangeboden. Daarmee heeft de tandarts voldoende blijk gegeven de situatie van klaagster serieus te hebben genomen. De college acht het klachtonderdeel ongegrond.

Alleen klachtonderdelen c en f zijn volgens het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam gegrond; de bereikbaarheid van de tandartsenpraktijk schoot dat weekend tekort. De opstapeling van een niet ingeschakeld antwoordapparaat van het spoednummer, moeilijk te vinden contactgegevens van het tandartsbemiddelingsbureau en het onjuiste handelen van de medewerker op maandag acht het college tuchtrechtelijk verwijtbaar. De tandarts was normaal gesproken altijd bereikbaar voor spoedgevallen en heeft inmiddels verschillende verbeteracties doorgevoerd. Zo is op de website van de tandartspraktijk duidelijk aangegeven wanneer de tandarts bereikbaar is en welk telefoonnummer in de avonden en in de weekenden gebeld kan worden bij spoedeisende klachten. Gelet hier op en dat de tandarts niet eerder met het tuchtrecht in aanraking is gekomen, volstaat het college met een waarschuwing.

Uitspraak

Het college verklaart klachtonderdelen c en f gegrond, en de verdere klachten ongegrond. De tandarts wordt de maatregel van een waarschuwing opgelegd. Ook gelast het college dat het VWS-Financieel Dienstencentrum aan klaagster het betaalde griffierecht ten bedrage van € 50,- voor de behandeling van deze procedure vergoed.

Bron:
Overheid.nl

Een tandarts heeft door het regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te ’s Hertogenbosch een berisping opgelegd gekregen na een waslijst aan klachten door een patiënt. De beklaagde had onder andere een ondeugdelijke prothese geleverd, geen correcte facturen opgesteld en gedreigd om geplaatste elementen te verwijderen als er niet werd betaald.

Situatie

De klaagster zocht in mei 2018 contact met de praktijk van de verweerder omdat ze belangstelling had voor een “all on 4”-gebitsbehandeling. Na het laten maken van röntgenfoto’s, een CT-scan en gebitsafdrukken voor een noodprothese, en het opstellen van een factuur vonden in juli 2018 de eerste operaties plaats. Hierbij werden de tanden verwijderd en de noodprothese geplaatst.

Het eerste deel van de factuur werd toen zoals afgesproken door de patiënt betaald. Ze klaagde echter wel dat ze niet tevreden was met (de plaatsing van) de noodprothese. Gedurende de volgende maanden vonden verschillende controles plaats waarbij onder andere afgebroken elementen werden teruggezet. Ondertussen was er ook al contact met de tandtechnicus die de definitieve constructie zou vormgeven.

In januari 2019 kreeg de klaagster last van de tijdelijke brug omdat deze aan het verslijten was. Na contact met de praktijk heeft ze de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) om informatie gevraagd. Eind januari/begin februari werd de definitieve brug geplaatst door de tandtechnicus. Een week later bleek echter dat de positie van de kiezen niet goed was. Bij een bezoek aan een orofaciaal therapeut bleek dat er sprake was van een occlusiestoornis en foute proaalstand die hersteld moest worden.

De praktijk verstuurde eind maart de factuur voor de definitieve constructie naar de klaagster. Hoewel ze deze zei te zullen voldoen wilde ze ook de inkoopfacturen ontvangen en een oplossing verkrijgen voor de problemen. Uit een second opinion in maart van een andere tandarts bleek dat de registratie van de beet te proaal was bepaald. Hierna diende de patiënt een officiële klacht in bij de verweerder.

Na verder contact tussen klaagster en verweerder vroeg de tandarts om betaling van de factuur, maar de patiënt was van mening dat ze nog geen correcte factuur had ontvangen. Hierop diende een belangenbehartiger van de klaagster in mei een klacht in over de verweerder bij de Associatie Nederlandse Tandartsen (ANT). Ze verzochten om een transparante declaratie, medisch dossier en een implantatenpaspoort te verstrekken. Uiteindelijk gebeurde dit. Ondertussen waren er bij de patiënt twee tanden afgebroken.

In september diende de belangenbehartiger nog een klacht in bij de ANT. Na een mislukte bemiddelingspoging van de associatie stelde de klaagster in mei 2020 de verweerder aansprakelijk voor het tekortschieten in de nakoming van de behandelingsovereenkomst en vorderde ze een schadevergoeding. Verweerder hield echter vol dat de aangepaste factuur moest worden betaald.

Klacht

De klacht bestaat uit maar liefst vijftien onderdelen. De tandarts wordt verweten dat hij de informatieplicht heeft geschonden (a), de behandelovereenkomst niet correct is nagekomen (b) en een ondeugdelijke brug/prothese heeft geleverd (c). Verder zou hij niet goed hebben gecommuniceerd (d), geen kopie van het dossier, implantatenpaspoot, inkoopfacturen en materialenoverzicht hebben afgegeven (e), en zowel geen correcte facturen hebben opgesteld (f) als hebben gefraudeerd met facturen (g). Toen er niet onmiddellijk werd betaald zou de tandarts hebben gedreigd om geplaatste elementen te verwijderen (h).

Ook zou de verweerder geen verantwoording hebben afgelegd aan nalatig handelen (i), zich niet transparant hebben opgesteld (j) en niet hebben meegewerkt aan de klachtenprocedure (k). De tandarts zou schade hebben toegebracht aan de klaagster (l), zich niet hebben gedragen als een goede hulpverlener (m) en onvolledige/onjuiste informatie hebben gegeven over de implantaten (n). Hierdoor zou een andere tandarts niet goed hebben kunnen helpen. Tot slot zou de tandarts lukraak restjes hebben gebruikt bij het plaatsen van de implantaten (o).

Beoordeling

Negen van de vijftien klachten waren ongegrond. Het college heeft niet kunnen vaststellen dat partijen andere dingen overeen waren gekomen dan was uitgevoerd (b). Ook is er geen fraude vastgesteld (g) omdat verweerder eerder onbewust onbekwaam was dan dat er opzet in het spel was. Wat betreft klachtonderdelen i, j en m oordeelt het college dat ze geen zelfstandige betekenis hebben naast de andere klachtonderdelen. Ook klachtonderdeel k wordt ongegrond verklaard, omdat niet valt in te zien dat verweerder verplicht zou zijn aan de bemiddeling in het kader van de klachtprocedure mee te werken. De beoordeling van de vraag of er schade is en, zo ja, van de hoogte daarvan (onderdeel l) is aan de civiele rechter voorbehouden en hoeft niet door de tuchtrechter te worden beantwoord. Klachtonderdelen n en o werden last-minute toegevoegd en niet meegenomen in het oordeel wegens strijd met een goede procesorde.

Het verwijt dat de verweerder zijn informatieplicht heeft geschonden (a) is deels gegrond. Het college is van oordeel dat verweerder niet heeft voldaan aan zijn informatieplicht wat betreft uitleg over relevante aspecten van de behandeling, voldoende gespecificeerde prijsopgave en uitleg over (prijsverschillen tussen) toe te passen materialen (porselein of nano-composiet). Er is mondelinge toelichting geweest en een instructiefolder meegegeven. Een adequate intake met informatie over de behandeling, alternatieven en risico’s ontbrak echter. Verweerder zegt dat hij dit mondeling heeft gedaan maar dit staat niet in het dossier. Ook is geen informed consent-formulier aanwezig en bevat de begroting te weinig informatie. In zoverre is dit klachtonderdeel gegrond. Verweerder heeft echter wel voldoende geregistreerd welke implantaten zijn geplaatst. Het valt verweerder tuchtrechtelijk niet te verwijten dat hij klaagster over deze specifieke (detail)informatie niet vooraf heeft geïnformeerd of dat hij delen van de behandeling heeft uitbesteed aan een tandtechnicus.

Uit de röntgenfoto’s en het dossier blijkt dat de constructie niet voldeed aan de eisen die daaraan worden gesteld. De tandarts verweert dat hij niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor het handelen van de tandtechnicus. Volgens het college is hij echter als hoofdbehandelaar verantwoordelijk voor het eindresultaat en is klachtonderdeel c gegrond. Het verweer dat hem daarna de kans is ontnomen om het euvel te herstellen, doordat klaagster niet meer bij hem is teruggekeerd, wordt later besproken.

Wat betreft onderdeel d, de slechte communicatie, vindt het college dat de klacht deels gegrond is. De vragen in de mails waren voldoende beantwoord. De verstrekte informatie was echt deels onjuist en intimiderend, wat tuchtrechtelijk verwijtbaar is. Verder stelt het college dat de verweerder dusdanig laat een kopie van het dossier, implantatenpaspoot, inkoopfacturen en materialenoverzicht heeft geleverd (onderdeel e) dat het tuchtrechtelijk verwijtbaar is. Hij is namelijk wettelijk verplicht om deze te verstrekken. Het dossier bleek ook nog eens summier en incompleet te zijn, en het klachtonderdeel is gegrond.

De begroting en facturen die de verweerder aan de klaagster heeft verstrekt zijn niet in overeenstemming met de Regeling mondzorg (NR/REG-1912). De declaraties moeten in ieder geval prestatiecodes, tarieven, materiaal- en/of techniekkosten en elementnummers bevatten. Ook kent de regeling transparantievoorschriften. Voor standaardonderdelen van de behandeling was er geen reden om geen codes te hanteren. De facturen bevatten echter eerst geen prestatiecodes, hoewel de tandarts in samenspraak met NZa en ANT dit heeft aangepast toen hij begreep dat het niet juist was. Hij had echter op voorhand contact op kunnen nemen met deze partijen om het meteen goed te doen. Ook heeft verweerder geen prijslijsten ter zake van gebruikte materialen en technieken, per prestatie gespecificeerd, geleverd. Het beroep van verweerder op een vermeende toestemming van klaagster faalt; dit kan pas worden aangenomen als klaagster goed geïnformeerd is. Verder was er geen onderscheid gemaakt tussen techniek- en materiaalkosten in de kostenopgave. Klachtonderdeel f is daarom gegrond.

Tot slot kan het college weinig begrip opbrengen voor de gemailde opmerking dat de tandarts de prothese uit de mond van de patiënt zou schroeven als ze niet zou betalen. Hierdoor durfde de klaagster niet meer terug te keren. Daarmee heeft verweerder zelf de omstandigheid geschapen dat hij niet meer de gelegenheid kreeg de gebreken aan de prothese zelf te herstellen. Die omstandigheid kan dan niet als verweer dienen. Klachtonderdeel h is gegrond.

Het college oordeelt dat de verweerder op verschillende vlakken tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. Daarbij gaat het om een gebrekkige intake, gebrekkige uitvoering van het behandelplan en gebrekkige financiële verantwoording zowel voor- als achteraf. Het is positief dat de tandarts verbeterslagen heeft gemaakt maar dit neemt niet weg dat hij met onvoldoende zorg heeft gehandeld. Daarnaast heeft de verweerder op onprofessionele en onbehoorlijke wijze met de patiënt gecommuniceerd. Het college is van oordeel dat vanwege het gewicht van de (gedeeltelijk) gegrond verklaarde klachtonderdelen niet kan worden volstaan met een waarschuwing en legt daarom de maatregel van berisping op.

Uitspraak

Het college verklaart klachtonderdelen c, e, f en h gegrond, en onderdelen a en d deels gegrond. De overige klachtonderdelen worden ongegrond verklaard. Aan de verweerder wordt de maatregel van berisping opgelegd.

Bron:
Overheid.nl