Huidig cariësmanagement focust meer op een preventieve en minimale invasieve tandheelkunde in plaats van een louter restauratieve tandheelkunde. Naast het herstel van tand moet men in de eerste plaats de cariës proberen te vermijden / genezen. Dit impliceert een individuele aanpak van de patiënt waar een behandeling verbonden is met een cariësrisicobepaling. Deze is voornamelijk gebaseerd op cariës indicatoren, risicofactoren, beschermende factoren en klinisch nazicht. Een correcte en tijdige diagnose met de gepaste technieken gaan samen met een preventief plan. Verschillende opties zoals fluoride maar ook probiotica komen hierbij aan bod. Minimaal invasieve technieken zoals kunsthartsinfiltratie stellen de tandarts in staat om naast preventief ook curatief beginnende laesies aan te pakken. Ook op het vlak van cariësverwijdering zijn er andere inzichten. Hierbij wordt getracht om zoveel weefsel te sparen maar ook endontische complicaties te vermijden. De recente ontwikkeling van bio-actieve vulmaterialen spelen daarbij een grote rol. Tot slot worden alternatieve behandelopties in het melkgebit zoals de “Hall techniek” besproken. Een welslagen van dit cariësmanagement model verreist naast een inspanning van de tandarts een grotere inspanning van de patiënt. We gaan na in hoeverre deze visie realistisch is, evidenced based en haalbaar is voor de dagdagelijkse praktijk.
