Dyonne Broers na bijna 30 jaar tandheelkunde: “Blijf over de grenzen van je eigen vak kijken”

1. Dyonne, hoe blik jij terug op 30 jaar in de tandheelkunde?

“Na bijna 30 jaar, waarvan de laatste 12 als bestuurder, kijk ik terug op een periode vol samenwerking en uitwisseling van kennis en ideeën. Vanuit de tandheelkunde heb ik altijd samenwerking gezocht met andere disciplines.

Wat me fascineerde was hoe je als tandarts de kwaliteit van je eigen vak kon verbeteren door samen te werken met andere disciplines. Daarnaast kan je ook andere zorgprofessionals iets leren over mondzorg. Het mooiste is nog: het is beter voor de patiënt als er kennisuitwisseling en samenwerking is tussen verschillen domeinen.”

2. Hoe heb jij het vak door de jaren heen zien veranderen?

“Veel dingen zijn beter geworden de afgelopen jaren. Er wordt tegenwoordig veel breder gekeken in de mondzorgwereld. Professionals nemen het hele lichaam en de geest in beschouwing, in plaats van alleen maar de mond. Daarnaast wordt er veel meer aandacht besteed aan het zoeken naar de oorzaak van een probleem en aan preventie.

Ook het leveren van maatwerk voor elke patiënt is iets dat in de loop der jaren is toegenomen. Studenten leren kritisch te kijken naar wat per patiënt de beste behandeling is en samen met de patiënt te besluiten welke aanpak gekozen wordt. Dat is echt beter dan toen ik begon.

Maar we zijn er nog niet. Het ‘shared decision making’ kan in mijn ogen nog verder verbeterd worden. In de praktijk merk ik vaak dat tandartsen of tandheelkunde-studenten onbewust behoorlijk sturend zijn. Ze doen een behandelvoorstel waarvan ze zelf denken dat dat het beste is voor de patiënt. Terwijl er meestal meer wegen zijn die naar Rome leiden. De patiënt kan zelf kiezen. Maar dan moet hij/zij wel goed, volledig, waardevrij en objectief geïnformeerd worden.”

3. Als je terugblikt op je eigen carrière, waar ben je dan het meest trots op?

“Op de kennis die ik via de opleidingen tandarts-gehandicaptenzorg en tandarts-angstbegeleiding heb kunnen delen. Vroeger leerde je met vallen en opstaan hoe je het best met deze bijzondere doelgroepen om kan gaan. Daar heb ik me vrijwel mijn hele carrière op toegelegd. Dat moest anders. Samen met anderen heb ik deze post-initiële opleidingen opgezet. Met supervisie, theoretische modules, onderzoek en masterclasses.

Daarnaast ben ik trots op mijn inzet voor beter gebruik van lachgassedatie binnen de mondzorg en de zorg. Daar worden grote stappen gemaakt.”

4. Waarom heb je besloten de tandheelkunde te verlaten?

“Na al die jaren in de tandheelkunde wilde ik mijn blik verruimen en de overstap naar de zorg maken. Het grootste deel van mijn carrière werkte ik vanuit de tandheelkunde al veel samen met andere zorgprofessionals en zorginstellingen. Dus voor mij is de stap naar bestuurder bij Huisartsenposten Rijnmond in Rotterdam logisch.

We hebben 5 Huisartsenposten waar huisartsen-spoedzorg wordt geleverd in de avond, nacht en het weekend. De zorg staat stevig onder druk, onder andere door een tekort aan personeel. De zorgvraag neemt toe, het aanbod neemt af. Dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Gelukkig hebben we hardwerkende medewerkers, met een grote dosis flexibiliteit. Dat is in deze pittige tijden heel belangrijk!

Mijn passie is om samen met anderen de kwaliteit van zorg in Nederland de verbeteren. Zowel inhoudelijk als logistiek. En daarbij de veranderingen in het zorglandschap te volgen en te beÏnvloeden. Dat heb ik jaren gedaan. En dat blijf ik doen in mijn nieuwe functie.”

5. Je doet daarnaast veel onderzoek. Dit jaar is er nog een artikel over jouw onderzoek in JADA gepubliceerd. Waar doe je onderzoek naar?

“Ik doe onderzoek naar extractie op niet-tandheelkundige gronden. Als onderdeel van dat onderzoek heb ik samen met collega’s een vragenlijst-onderzoek gedaan onder tandartsen. Van de deelnemende tandartsen bleek bijna 70% in de afgelopen 3 jaar verzoeken om extractie op niet-tandheelkundige gronden te hebben gehad.

Het meest recente extractieverzoek op niet-tandheelkundige gronden bleek in bijna 50% van de gevallen een financiële reden te hebben. In bijna 30% was er sprake van een financiële en psychische reden en in zo’n 20% alleen een psychische reden (bijvoorbeeld een tandartsfobie). De meeste extractieverzoeken om niet-tandheelkundige redenen werden door de behandelaar gehonoreerd.

Lees hier het onderzoek van Dyonne terug in JADA

De dataverzameling van ons laatste onderzoek is ondertussen gereed. Ook daarover hopen we binnenkort een artikel te publiceren.”

6. Heb je nog een tip voor jonge mensen die aan de start van hun carrière in de tandheelkunde staan?

“Blijf over de grenzen van je eigen vak kijken door met anderen samen te werken. En kijk of je het leveren van zorg kunt combineren met bijvoorbeeld onderwijs, onderzoek of management. Op die manier zorg je voor kruisbestuiving en blijf je jezelf uitdagen.”

Dyonne Broers is tandarts en bestuurder bij Huisartsenposten Rijnmond in Rotterdam. Daarvoor was zij directeur zorg bij Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam.