Verband tussen patiënten met scoliose en kaakgewrichtsklachten

Patiënten met scoliose

Patiënten met scoliose kunnen vatbaarder zijn voor temporomandibulaire stoornissen (TMD’s) en ervaren vaak een verhoogde spierstijfheid in de kauwspieren. Om te onderzoeken of er een verband is tussen scoliose en gewrichtsdysfunctie, is er klinisch onderzoek en echografie gebruikt om het kaakgewricht te onderzoeken.

Onderzoek

Het onderzoek werd gedaan bij 50 patiënten tussen de 12 tot 18 jaar en idiopatische scoliose en bij 50 gezonde personen. Er werd klinisch onderzoek gedaan bij alle personen. Echografische evaluaties werden gedaan om het kaakgewricht en de kauwspieren te beoordelen. De bilaterale TMJ-ruimte, de verticale meting tussen de condyluskop en de glenoïdfossa werden gemeten.

Resultaten

De incidentie van temporomandibulaire dysfuncties was significant hoger bij de groep scoliosepatiënten dan bij de controlegroep. Een toename van een eenheid gemeten met elastografie leidde tot een 4,81 keer hogere kans op schijfverplaatsing. Daarnaast was er een verband tussen de ernst van de scoliose en de mate van stijfheid van de kauwspieren. De gemiddelde dikte van de kauwspieren in rust was 8,91 mm bij de groep scoliose patiënten en 9,41 mm bij de groep gezond patiënten. Er is een negatieve correlatie gevonden tussen scoliose en de dikte van de kauwspieren. Ook lieten de resultaten zien dat bij patiënten met scoliose een negatieve correlatie werd waargenomen tussen de ernst van de kromming en de mondopening.

Conclusie

Deze studie laat zien dat scoliose een oorzakelijke factor kan zijn voor temporomandibulaire gewrichtsklachten. Daarnaast kan echografie een hulpmiddel zijn voor diagnose van TMD. Het is verstandig dat patiënten met idiopatische scoliose regelmatig gescreend worden op TMD om vroegtijdig te kunnen starten met therapie. Er waren geen beperkingen voor het onderzoek.

Bron:
Clinical Radiology