SARS-CoV-2 bevindt zich mogelijk in parodontale pockets en cariës

Virussen in parodontale pockets

In de loop der jaren zijn verschillende virussen, waaronder het herpes simplex-virus, HPV en het Epstein-Barr-virus, gedetecteerd in parodontale pockets. Voorlopige observaties suggereren dat dit te wijten kan zijn aan de expressie in orale epitheelcellen van angiotensine-converting enzyme 2 (ACE2), een receptor voor virusinfectie.

Ook reservoir voor SARS-CoV-2?

Daarom rijst de vraag of parodontale pockets ook kunnen dienen als een reservoir voor SARS-CoV-2. Een groep onderzoekers uit Saoedi-Arabië en de VS veronderstelden dat parodontale pockets en carieuze laesies een gastvrije omgeving voor infectie kunnen bieden, en dat monsters uit deze plekken SARS-CoV-2 zullen bevatten als een persoon besmet is met het nieuwe coronavirus.

Uitstrijkjes uit pockets en cariës

Om SARS-CoV-2 in parodontale pockets en gecaviteerde cariës te evalueren, gaven de onderzoekers 72 mensen in het King Fahad General Hospital in Saoedi-Arabië realtime (RT) polymerasekettingreactie (PCR)-tests. Geen van de deelnemers was eerder behandeld voor COVID-19, en de deelnemers waren symptomatische en asymptomatische COVID-19-patiënten met en zonder parodontitis of carieuze laesies. Ook was er een positieve en negatieve controlegroep.

Voor patiënten met parodontitis werden vier uitstrijkjes genomen uit de diepste pocket in elk kwadrant van de mond. Voor patiënten met gecaviteerde cariës werd een enkel uitstrijkje van een laesie verkregen. De monsters werden geanalyseerd, en gevoeligheid, specificiteit, negatief voorspellende waarde, positief voorspellende waarde en nauwkeurigheid van de resultaten werden berekend.

Detectie is mogelijk

In totaal werden 180 monsters geanalyseerd met RT-PCR. SARS-CoV-2 was aanwezig in 41,7% van de parodontale pockets van symptomatisch positieve COVID-19-gevallen en 16,7% van de symptomatisch positieve gevallen met gecaviteerde cariëslaesies.

Lagere gevoeligheid dan andere methoden

De gevoeligheid, specificiteit en nauwkeurigheid voor het detecteren van SARS-CoV-2 onder parodontale pockets waren 20,8% (95% BI 7,13–42,15), 100% (95% BI 73,54–100,0) en 47,2% (95% BI 30,22–64,51), in die volgorde. Onder de patiënten met cariëslaesies waren ze respectievelijk 8,3% (95% BI 1,03–27,0), 100% (95% BI 73,54–100,0) en 38,9% (95% BI 23,14–56,54).

Mogelijk direct verband

De bevindingen wijzen op een mogelijk direct verband tussen SARS-CoV-2 en orale weefsels. De gevoeligheid van de detectie dit in het onderzoek werd gebruikt is echter laag in vergelijking met andere methoden. Het is de eerste studie die de directe aanwezigheid aantoont van het virus dat COVID-19 veroorzaakt in parodontale pockets en gecaviteerde cariëslaesies, aldus de groep.

Verschillende verklaringen

Verschillende theorieën kunnen de mogelijke associatie tussen SARS-CoV-2 en mondweefsel verklaren. Parodontopathische bacteriën kunnen bijvoorbeeld COVID-19 verergeren door de expressie van ACE2 en inflammatoire cytokines op gang te brengen. Ook een geïnfecteerde speekselklier kan een rol spelen bij deze infecties, met name met de betrokkenheid van gecaviteerde cariëslaesies, legden de auteurs uit.

“Toekomstige studies moeten de relatie tussen speeksel en in gevallen van SARS-CoV-2 evalueren”, concluderen de onderzoekers.

Bron:
Molecular Oral Microbiology